Merhaba, ben Onat. Bugün sizlere “Garip Komşu” adındaki hikayeyi anlatacağım.
Kedim, küs olduğumuz komşumuzun kapısına doğru koştu ve gözden kayboldu. Kapı açıldı, içeriden tuhaf bir koku geliyordu. Bu kokunun sebebini tam olarak bilmesem de, kötü komşumun evine izinsiz girdim. Kafamdaki tek plan, kedimi alıp bu garip evden çıkmaktı. Açıkçası komşumun eski bir palyaço olduğunu biliyordum. Bir palyaçonun evi nasıl böyle olabilirdi ki? Düşünmeyi bıraktım ve kedimi buldum. Kedim eski ve yırtık palyaço giysilerini ısırıyordu. Kedimi alıp bu ürkütücü evden kaçtım.
İçeride onun olduğunu bilmeme rağmen (garip gülme sesleri) içeriye dalmam akılsızcaydı. Günler geçti ve bu garip koku dışarıdan gözükmeye başladı. Bir koku nasıl gözükebilirdi ki? Evimden bu kokuyu almaya başlayınca yetti. Dışarıya çıkıp o garip palyaçoyu durduracaktım. İçeriye yeniden izinsizce girdim (kapı hep açık). İçerideyken sanki dışarıdaymış gibi “Hey palyaço! Şu kokuyu çıkarmayı kes!” dedim. Ağır ve yavaş adımlarını duydum ve korktum. Hemen dışarıya kaçtım. İşte bu yüzden palyaçoları sevmem. Beni çok korkutuyorlar!
Dışarıya çıktı ve beni görünce epeyce şaşırdı. Açıkçası o beni severdi ancak ben onun yaptığı garip hareketleri (insan dışı) hiç sevmedim. Beni çok korkutuyordu ve kendimi tutamadım, “Şu kokuyu çıkarmayı kes garip adam!” diyerek bağırdım. Bunu duyunca üzüldüğünü fark ettim. Arkasını dönüp özür diledi ve içeriye girdi. Koku ertesi gün gitmişti. Ona çok kaba davrandığımı fark ettim. Ayrıca koku durmaya devam ediyordu.
Evine girdim ve bulunduğu kata çıktım. Bir de ne göreyim! Kokunun nedeni ağlamasıymış! Yanına koşup özür diledim. Bir süre yere baktık ve dayanamadı. Koşup bana sarıldı. Ona böyle kabalık ettiğim için özür diledim ve ondan uzak durma sebebimin palyaço olmasının olduğunu söyledim. O da ağlamasının sebebini yalnızlık olduğunu söyledi. O günden sonra bir daha hiç bu koku çıkmadı…
Hikayemi okuduğunuz için teşekkürler. İyi günler dilerim. 🙂