Merhaba, ben Nova ve şimdi başımdan geçen ilginç bir olayı anlatacağım:
Bir akşam yürüyüşe çıktım. Hava çok karanlıktı. Yürürken kocaman bir bina gördüm. Zifiri karanlığın içinden geçerken gördüğüm o koskocaman ihtişamlı bina meğerse bir okulmuş. Her yeri aydınlatan bu okulun ışıkları o kadar parlak ki olduğu yer gündüz gibiydi. Sadece geceyi değil dünyanın cehaletten oluşan karanlığını da aydınlatıyordu adeta. Akşam akşam bir okulun bu kadar aydınlık beni şaşırtmıştı. Okulun olduğu yere gittim. Okulda hiç kimse yokmuş gibi duruyordu, o yüzden içeri gireyim dedim. En kötü ne olabilir diye düşündüm.
Okulun içine girdiğimde şaşırtıcı bir şekilde dağınıktı ve tüm ışıklar açıktı. Dışarıdan normal bir okul gibi duruyordu ancak içeride sanki bir savaş olmuş gibiydi. Etrafa bakarken iki tane gölge gördüm. Yürüyen insanlara benziyordu. Gölgenin olduğu yöne doğru yürümeye başladım. Bir duvarın arkasına saklandım ve bir kız ve bir erkek gördüm. Konuşuyorlardı ama görünüşleri farklıydı. Konuşmaları birden durdu ve bana doğru baktılar. Bir an için korkmuştum. Benim yanıma doğru yürüdüler. Koşmayı düşündüm ancak yerimden kıpırdayamıyordum. Garip görünümlü insanlar yanıma geldi ve değişik bir aksanla merhaba dediler. Hala kıpırdayamıyordum veya konuşabiliyordum. Ben konuşmayınca bana garip bir şekilde baktılar. Birkaç saniye sonra konuşma yeteneğim geri geldi ve “Siz kimsiniz?” demeyi başardım. Başka bir şey diyebilirdim ancak aklıma ilk o gelmişti. Kız olan “ Ben Işıl, o da Ateş.” dedi. Bir süre öyle konuştuk ve onlar hakkında baya ilginç şeyler öğrendim. Işıl benim gibi 17 yaşındaydı, Ateş ise 19 yaşındaydı ve bunda garip bir şey yok ama asıl ilginç olan onlar 2097 yılından geliyorlardı yani zaman yolculuğu yapmışlardı. Zaman yolculuğu hakkında bir sürü soru sordum ama kafam karıştı. Neyse uzun lafın kısası onlar gelecekten gelmişlerdi. Buraya yanlışlıkla gelmişler -nasıl oldu anlamadım- ve geri dönmeleri için makinelerini düzeltmeleri gerek o yüzden burada -2023’te- kalacaklardı.
Kaldıkları sürede onlarla arkadaş oldum. Gittiklerinde onları çok özleyecektim. Makineleri üzerinde çalıştılar ama arada sırada birlikte etrafta dolaştık, eğlendik işte. Zaman çok hızlı geçti ve makineleri düzeldi. Geldikleri yere geri döneceklerdi. Gittiklerinde çok üzülmüştüm. Ama sonra onların benim üzülmememi isterlerdi. Kendime çekidüzen verdim ve eski halime geri döndüm.