“Çok uyumak kaçmaktır ,uyuyamamaksa yakalanmak. “.Freud`un bu sözlerini irdelemek gerekirse ,Freud insanın düşüncelerini kontrol altına almak için başvurduğu yollardan ve geçmişte yaşadığı travmalardan kaçmak için denediği şeylerden bahsetmektedir .
İnsan aslında sadece geçmişte yaşadığı travmalardan ve içinde kaybolduğu düşüncelerden kaçmak için değil, günlük hayatında da yaşadığı şeylerden kaçmak için çok uyur. Kendisine yorucu bir günün ardından yaşananları unutmak için uzun bir süre verir .Belki bu zaman aralığında da yaşamak veya görmek istemeyeceği şeyler kabuslarına girer ama yine de bunun sadece bir kabus olduğuna hatırlayıp uykularına devam eder. Fakat gerçekte asla başına gelmesini istemeyeceği şeyler başına gelince kendi kabuğuna çekilip bu tür olayların sadece rüyalarda gerçekleştiğini farz
etmek adına uyur. Ama uyuyamadığındaysa acı gerçekler onların suratlarına bir tokat gibi çarpar .Aklına dahi getirmek istemediği şeylerle hiç hazırlıklı olmadığı bir anda oracıkta yüzleşmek zorunda kalır .Bazen, insanın geçmişi hiç aklında yokken eskiye dair ufacık bir işaret kendisini o zaman diliminden kopartıp on sene önce yaşadığı bir olayın hemen ortasında bulmasına sebep olabilir. Aslında insanın başını yastığa koyduğunda onu uyutmayacak pek çok nedeni var .Bunların başını çekenlerden bir tanesi de çok bilmek. Yani insanın yaşadığı yer hakkında bilgi ve fikir sahibi olması tabi ki de önemli ama çok şey bilmek insanın huzurunu kaçırabilir .Bazen insan tüm bildiklerini silmek ister ki o gün çekeceği uyku daha derin olsun .Ya da bazen masal olmak ister ve o masalın sonu gelip nokta konulduğunda yaşananlar hiç yaşanmamış gibi olmasın diler. Sosyal medyanın da yaygınlaşmasıyla bilgiye erişim çok kolaylaştığı için bazen bize hiç gerek olmayan, o gün çekeceğimiz rahat uykunun başlamadan bitmesine sebep olan bir bilgiyi öğrenebiliriz .Zaten o yüzden cahiliyet mutluluktur deniyor, çok bilen insanın aklının bir köşesinde sürekli düşünceler vardır ve o düşünceler onun zihnini yiyip bitirir .Tabi bu demek değildir ki bilgili insan mutlu olamaz, sadece bilgili kişilerin mutluluğu bile daha bilinçlidir. Sevindikleri , üzüldükleri , şaşırdıkları ,kızdıkları ve benzeri şeyler daha farklıdır .Çok bilmek bazen uçsuz bucaksız bir okyanusa dönüşebilir .Tabi bu sığ denizlerde kalmak, asla ileriye doğru ilerlememek değil .Sadece ileriye doğru ilerlerken bazen delirmemek için kendimizi kontrol etmemiz gerekir.
Sadede gelecek olursak her şeye hakim olmaya çalışarak kendimizin uykularını kaçırmamalıyız Elbette kendimizi geliştirip ,bakış açımızı genişletmeliyiz fakat bunları yaparken de dozunda yapmalıyız .Yani Gorki`nin de dediği gibi “Ne kadar az bilirsen o kadar iyi uyursun.“.