Fokgiller ya da denizköpeğigiller ,etciller takımının 
en büyük yüzgeç ayaklı familyası. Soğuk ve ılıman deniz kıyılarında yaygındırlar, tropik denizlerde çok az türleri bulunur. Familyanın Türkiye’ de rastlanabilen tek temsilcisi Akdeniz Foku’dur.Yüzgeç ayaklılar üst familyasının en küçük ve en büyük türleri fokgiller familyasına aittir. Fokgillerin ortalama ölçüleri denizaslanıgiller ve morslardan küçüktür.
YÜZGEÇLERİ
Parmaklarında güçlü tırnakları vardır. Bu tırnakları ile karın içine mağaralar kazarlar ya da yere tutunurlar. Sadece antarktik türlerde tırnaklar gerilemiştir.
İLERLEME YÖNTEMLERİ
Deniz aslanıgillerle fokgillerin aralarındaki diğer mühim bir fark, ilerleme gücünü öne değil arkaya aktarmış olmalarıdır. Fokgiller yüzerken çok daha zayıf olan ön yüzgeçlerini hızı kesmesinler diye vücutlarına dayar ve pek kullanmazlar. Fokgiller yüzmek için arka yüzgeçlerinin parmaklarını gerip onları daha geniş yaparlar ve onların gücü ile ilerlerler.
BESLENMELERİ
Fokgillerden çoğu balık ve diğer deniz hayvanları ile beslenirler. Bazı foklar bir tür besin üzerinde uzmanlaşmışlardır; örneğin yengeç yiyen fokun yaşam şekli ve hatta çene yapısı güney kutbu yengeçleri ile beslenmeye ayak uydurmuştur. Deniz parsı ise tam bir yırtıcı hayvandır, penguenler ve diğer fok türlerini avlar. Katil balina ve köpek balıklarının yanında, Güney Okyanusu’nun en başarılı avcılarından biridir.
KÜRKLERİ
Yetişkin olan fokların derileri, maroken eşya yapımında kullanılmak üzere serpilenir. Çok büyük derilerden, ayakkabıların sayaları için deri yapılır.
YAŞAM ŞEKİLLERİ
Fokgillerin, denizaslanıgiller gibi büyük koloniler oluşturmazlar. Sadece deniz fillerinde, bir erkek diğer erkeklerle dövüştükten sonra iyi kolladığı bir harem oluşturur. Çoğu fokgiller yalnız ya da küçük topluluklar içinde yaşarlar.
KAYNAKÇA
https://tr.wikipedia.org/wiki/Fokgiller 
Türkçebilgi
www.estanbul.com