Günümüzde çoğu insanın yapmaktan kaçındığı veya görmeye tahammül edemediği şeyler vardır. Kimileri uçağa binemez, kimileri ise ışık açık olmadan uyuyamaz. Oysaki bunlar bizim bilinçaltımızda meydana gelir. Ve biz yaşadığımız bir olayı bu konularla bağdaştırıp onları fobimiz haline getiririz. Örnek vermek gerekirse karanlık fobisi olan birini düşünelim. Muhtemelen bu kişi karanlıkta onu kötü etkileyecek bir olay yaşamıştır. Fakat bu kişi bu olay hakkındaki kaygılarını ortamın karanlık olmasına bağlar. Ve bu şekilde karanlık fobisi oluşur. Karanlık olmayan ortamlardan korkmaz, karanlık bir ortama girdiğinde ise bir korku belirtisi gösterir. Çünkü o kişi bilinçaltında o olayı tekrar yaşayacağını düşünmektedir.
Kimi insanın o kadar çok fobisi vardır ki bu nedenlerden dolayı hayatını yaşayamaz, her şeyden çekinir. Fakat bu fobi dediğimiz şeyi alt edebiliriz. Korkumuzun üzerine giderek onu yenebiliriz. Örneğin ben bundan iki yıl öncesine kadar değil böceğe dokunmak, böceğin resmini görünce korkup kaçardım. Daha sonra internette bir blog gördüm. Görsel sanatlar okuyan bir kızın bloguydu, aynı zamanda doğa sevgisini göstermeye çalışıyordu insanlara. Birkaç günde tüm yazılarını okudum, yazdıklarını uygulamaya başladım. Cidden işe yaradığını fark ettim. Düşünsenize bir hafta önce böceklerin resmini görmeye tahammül edemeyen biri şimdi böceklere dokunuyor, onları öldürmeden dışarıya salıyordu. Bu olay bana çok tuhaf geldi ve ben bu siteyi birkaç arkadaşımla paylaştım. En başlarda uğur böceklerine dokunmaya başladım fakat hala hamam böceği gibi olan böceklerden tiksiniyordum. Daha sonra bir makalede karşıma çıktı. Meğerse hamam böcekleri ve uğur böceklerinin yapıları -kabukları hariç- çok benziyormuş. Bunu öğrendikten sonra yavaş yavaş onlara da ısındım. Zaten örümceklere karşı bir sevgim vardı fakat bu derecede değildi. Daha sonra sürüngenlere karşı bir ilgim oluştu. Hayvanat bahçelerinde onları inceledim. Elime aldım. Şimdi ise sahiplenip beslemek istiyorum.
Demek istediğim ben o blogla karşılaşmasaydım belki de şu an kendime dünyanın en büyük işkencesini yapıyor olacaktım –kendimi kısıtlamak. Fakat şu an odanın bir köşesinde gördüğüm bir böcek için babamı çağırmayacağım ya da odayı karantina altına almayacağım. Yani siz siz olun daha mutlu bir yaşam için fobilerinizin üzerine gidin.
Bu örneklerle incelediğimizde İtalya’da yapılan araştırmanın sonucunun doğru çıktığını anlıyoruz: İnsanoğlu hobilerinden çok fobilerine yön veriyor. Fakat bunu aşmamız gerek. Bu durum, biz hedefimize emin adımlarla yürürken karşımıza çıkıp her şeyi yerlebir edebilir. O nedenle geç olmadan korkularınızı aşmanızı öneririm.