Masamda oturup ders çalışıyordum, mola vermek için masamdan kalktım ve cama doğru yürüdüm. İçerisi çok sıcaktı o yüzden camı açmaya karar verdim. Hafifçe açtım ama rüzgâr camı birden içeri itti. Dondum. tam kapatmaya çalışırken kar yağdığını fark ettim. Aslında kar yağmasından daha çok büyük bir fırtına var gibiydi. Şehirden uzakta bir yerde yaşıyorum, bu yüzden genellikle böyle fırtınalardan elektrik uzun bir süreliğine gidebilirdi. Ve tam da bu oldu. Birden elektrikler gitti. Annem birden ”Melis! Dikkatlice aşağı gelir misin lütfen?” diye bağırdı. Masamda mum vardı. Camı kapatıp masadaki mumu aldım. Aşağı indikten sonra annemin yanına geldim. Bana ”Haberlerde ne dediklerini duydun mu?” dedi. ”Hayır.” dedim. Annem ”Fırtına iki hafta boyunca durmayacakmış.” dedi. Tepki vermedim ve yatmaya gideceğimi söyledim.
Sabah olduğunda dışarıya baktım. Fırtına hâlâ devam ediyordu ve her yer kardı. Aşağı annemin yanına indim. Annem okulların tatil olup ne zaman açılacağının bilinmediğini söyledi. Gece olduğunda hâlâ elektrikler gelmediği içi yine mum yaktık. Tam annemin yanına doğru gelirken birden mum söndü, söndüğü anda evde ışıklar yanıp sönmeye başladı. Ne olduğunu anlamadım, ama beni rahatsız etti. Birkaç dakika boyunca bu devam etti. Mum söndükten sonraki bir diğer sorun ise mumu geri yakacak bir şeyimizin olmamasıydı. Dikkatlice odama çıktım ve dışarıyı izledim. Komşuların kapısının yarısına kadar kar vardı. Biraz vakit geçtikten sonra yine elektrikler gitti. En son uyumaya karar verdim.
Diğer gün, uyandım ve yatağımdan kalktım. Daha ne kadar çok kar yağmıştır diye dışarı baktım ve dışarda kar yoktu. Ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Aşağı indim ve anneme yağan tüm karın nereye gittiğini sordum. Annem de ”Ne karı Melis? Şu anda yaz.” dedi.