Kapıdan çıkmadan Evvel oturduğu sandalyeye baktı. Kendisine çok benzeyen bir gölgenin orada uyuduğunu gördü.
Evvel’in çantası elinden düştü. Korktu.
Hemen gölgenin yanına gidip, dokundu ve hızlıca kaçtı! Gölge uyandı ve Evvel’e baktı. Ama gölge korkmadı. Çünkü o her zaman Evvel’i gizlice izliyordu. Evvel onunla tanışmaya çalıştı ve sonunda başardı. Gölgenin adı Evvelmiş.
Çünkü o Evvel’in gölgesiymiş. Artık her şeyi beraber yapmaya başlamışlar ve çok iyi arkadaş olmuşlar.
(Visited 37 times, 1 visits today)