Çanakkale… Çanakkale denince, şairin “Dur yolcu!…” deyişine uyarcasına, aklım, fikrim ve bedenim donar, durur. Çünkü Çanakkale öyle bir mekandır ki orada yazılan kahramanlık destanı daha önce yazılmamış ve muhtemelen bir daha yazılmayacaktır. O destanı yazan milletin fertleri olarak ne kadar gurur duysak, o destanın kahramanlarına ne kadar teşekkür etsek, minnetle ansak azdır. Onun hakkında ne kadar yazsak, ne kadar konuşsak, bu muhteşem destanı tam olarak anlatmayı başarmış olamayız. İstiklal Marşıʼmızın da şairi olan Mehmet Akif Ersoyʼun, o savaşa, oranın kahramanlarına ve şehitlerine hitaben yazdığı; duygu ve heyecan yüklü, “Şu boğaz harbi nedir, var mı ki dünyada eşi” diye başlayan şiirindeki şu beyitler Mehmetçik’in karşı karşıya bulunduğu kıyametvari ortamı anlamamızda yardımcı olacaktır:
Eski Dünya, yeni Dünya, bütün akvam-ı beşer
Kaynıyor kum gibi, tufan gibi, mahşer mahşer!
Yedi iklimi cihanın duruyor karşında,
Ostralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk;
Sade bir hadise var ortada: vahşetler denk.
Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela..
Hani tauna da züldür bu rezil istila.
Yüz binlerce vatan evladının, bu kutlu toprakları korumak için şehit olarak tarihimize altın harflerle yazdığı bir zaferdir Çanakkale. Bir metrekareye 6000 merminin düştüğü, 600 milyonda bir olasılıkla çarpışabilecek mermi çiftlerinden onlarcasının bulunduğu, bu vatanın ilelebet Türk yurdu olduğunun kanıtı olan bir tapudur Çanakkale.
Cumhuriyetimizin kurucusu Mustafa Kemal Atatürkʼün, askeri dehası ile en kritik zamanlarda müdahale ederek bu amansız savaşı bir zafere dönüştürdüğünü unutmak mümkün müdür? O “Anafartalar Kahramanı”nın “Ben size taarruz emretmiyorum. Ölmeyi emrediyorum. Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimizi başka kuvvetler ve başka komutanlar alabilir.” diyerek önderlik ettiği, anaların duasıyla cepheye gönderilmiş kınalı kuzuları, şehit olmamış tek ferdi kalmayan 57. Alayı, unutmak mümkün müdür? Bir şairimizin;
Tükenen umudu var etti o gün
Meydanı düşmana dar etti o gün
Bütün gönüllerde yer etti o gün
Milli benlikteki, hazda bir Seyit.
mısralarıyla andığı, savaşın seyrini değiştiren kahramanlardan Seyit Onbaşıʼyı unutmak mümkün müdür? Eski Çanakkale Valisi Nail Memik’in;
Bir kahraman takım ve de Yahya Çavuşʼtular
Tam üç alayla burada gönülden vuruştular
Düşman tümen sanırdı bu şahane erleri
Allahʼı arzu ettiler, akşama kavuştular”
diye anlattığı yiğitleri unutmak mümkün müdür? Conkbayırı’nda Atamızı kurtaran saati, Nusret mayın gemisini ve onun kahraman leventlerini unutmak mümkün müdür?
Biz, bu vatanın evlatları, bütün ruhumuzla diyoruz ki: “Unutursak kanımız kurusun!”. Dost-düşman, bütün cihan bilsin ki, Çanakkaleʼnin eşi benzeri bulunmaz ve dahi “Çanakkale Geçilmez!”