37 senedir bu dünyadayım ve birçok olaya şahit oldum.Hayal kırıklığına uğradım,ağladım,kendimi odama bile kapattığım olmuştu. Mutlu zamanlarım da çok olmuştu tabii.Birçok arkadaş edindim,onları bir gün kaybettim;bir gün kazandım.Bu insanlar hayatıma farklı açılar kazandırdı.Bu insanları kaybettiğim zamanlarda kötü hissetmiştim.Fakat bu insanları kaybetmek, o kişiyi kaybetmek kadar canımı yakmamıştı.
1995 senesinin bahar ayında bu kişiyle bir partide tanışmıştım.Üniversitedeki arkadaş çevremin hepsi bu partiye gidiyordu ama ben gitmek istemiyordum.Bunun nedeni gerçekten partilerden sıkılmış olmamdı.Fakat arkadaş çevrem bu partiye gitmem için beni o kadar zorlamıştı ki gitmek dışında başka bir seçeneğim yoktu.Partideki herkes ben dışında eğleniyor gibi gözüküyordu.O an sadece aklımda klasik bir müzik eşliğinde kitaplığımdaki kitapları incelemek vardı.Somurtkan yüzümü görenler yanıma geliyordu.Kibarca insanlardan uzaklaşmaya çalışıyordum.O anı pek hatırlamıyorum ama insanlar benimle konuşurken binanın bahçesinde onu görmüştüm gibi geliyor.Normalde ilk bakışta aşka inanmasam bilekalbim aksine ilk bakışta aşka inanıyor gibiydi.O anda etrafımın bulanıklaştığını,kalbimin hızlı bir şekilde çarptığını hatırlıyorum.Gerçekten de birine aşık mı oluyordum yoksa o kişi ilgimi mi çekmişti anlamamıştım.O kişinin yanına gidip konuşmanın,hislerimi anlamamda yardımcı olacağını düşünüp bahçeye gitmeye karar vermiştim.Bahçeye tam gidiyordum ki üniversitedeki arkadaşlarımın bana seslendiğini duydum.Arkama döndüğümde (keşke hiç dönmeseydim)hepsinin sarhoş olduğunu fark ettim.Onların bu halde araba süremeyeceğini bildiğim için taksi çağırmıştım.Garip bir şekilde partide kalmak istiyordum.
Bahçeye baktığımda o kişiyi görememiştim.Boşuna mı bu partide kaldım diye kendi aptallığıma sinirlenmiştim.Nasıl bir insan birinden anında hoşlanabilirdi ki diye kendime kızıyordum.Binanın oturma yerine oturup biraz kestirmek istemiştim.Gerçekten de yorucu bir gündü.Her zamanki rutinimden uzak bir gün geçiriyordum ne de olsa.Uyandığımda etrafım yine bulanıklaşmıştı.Saate bakmak için azimle gözlerimi açmaya çalışmıştım,ve saatin baya geç olduğunu fark ettim.Bu kadar yorucu bir günde burada ne aradığımı gerçekten de bilmiyordum. Etrafa bakınırken yanıma bir kadının oturduğunu gördüm.Bilinçaltım bu kadının bahçede gördüğüm kadın olduğunu söylüyordu fakat beynim boş düşüncelerle adeta beni düşünmekten alıkoyuyor gibiydi.Bahçedeki kadın olduğunu fark ettiğimde geç olduğunu anlamıştım çünkü düşünmeye bile vakit kalmadan kadın benimle konuşmaya çalışıyordu.Uykulu sesimle cevap vermeye niyetim yoktu ama cevap vermeseydim kötü biri gibi gözükücektim.Selam verince gereksiz bir şekilde özgüvenli hissettim.O an kendime o kadar acımıştım ki ağlıyacak gibi hissetmiştim.
Açıkçası kadından neden bu kadar hoşlandığımı,kadına yakından bakınca anlamıştım.Kadının farklı bir güzelliği vardı;açık bir teni,ela gözleri,çilleri ve siyah saçlarını görünce gözlerim kamaşmıştı.Normalde böyle insanlar bana itici gelirdi,ama bu kadın kebeni büyülemiş gibiydi.Eskiden aşık olmaya inanmadığım için diğer insanlardan farklı olduğumu düşünmek beni nedensiz bir yere mutlu ediyordu.Fakat o gece böyle düşünmenin saçma olduğunu ve kendimi artık böyle şeylere takılmamam gerektiğini anlamıştım.(Kadının ismi Maya)
Maya’nın benimle bu kadar çok konuşması beni mutlu etmişti.Çok enerjik ve konuşkan olması beni mutlu ediyordu.Kafam sessizliğe alışmış olsa bile,bu kadın böyle bir enerjiye ihtiyacım olduğunu fark ettirdi.O gece o kadar çok konuşmuştuk ki o günkü uykum yok olmuştu.Enerjisinin bu kadar fazla olması yorucu bile değildi.O konuşuyor,ben dinliyordum.
Maya’yla 2 sene çıktım.Fakat aile sıkıntıları yüzünden Maya taşınmak zorunda kalmıştı.Ben ilişkiyi uzak mesafeden bile halledeceğimizi düşünmüştüm,fakat Maya artık benden sıkılmış gibi hissettiriyordu.Onlar taşınmadan önceki akşam onunla buluşup ilişkiyle ilgili konuşmak istedim.Maya artık beni sevmediğini arkadaş kalmak istediğini söylemişti.O an o kadar üzgün hissediyordum ki kulaklarım çınlıyor,çok düşünmekten başım dönüyor,midem bulanıyordu.Ağlıyacak gibi hissettiğim için oradan bir şey demeden uzaklaşmıştım.Birini bu kadar sevmenin bedelinin bu kadar ağır olacağını tahmin etmiyordum.Hayatımdaki en acı anı bu olabilir.
10 gün önce çalıştığım şirketin bir töreninde konuşma yapmam gerektiği söylenmişti.Konuşmamı yapmak için alkışlar eşliğinde kürsüye çıktım.Tam konuşmaya başlayacaktım ki kalabalığın arasında onu gördüm.Gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.Alkışlar sonlanmıştı fakat ben hala 1 kelime bile söyleyemiyordum.Gözlerimi kapayıp derin bir nefes aldım ve konuşmama başladım.Maya’nın bana bakıp gülümsediğini fark ettim ve ben de gülümseyip konuşmama odaklandım.Biliyordum ki Maya’yla hiçbir zaman anılarım sonlanmayacaktı…