Kapıdan çıkmadan evvel oturduğu sandalyeye baktı. Kendisine çok benzeyen bir gölgenin orada uyuduğunu gördü. Eski anları aklına geldi. Sanki o eski sandalyede eski halinin uyuduğunu hissetti. Biraz duygusallaştı ama sonra evden çıktılar.
Annesi Emre’ye “neden moralin bozuk?” diye sormuş. Emre ise “sadece eski sandalyemi görünce biraz duygusallaştım o yüzden” demiş. Annesi de “evet hatırlamaz mıyım o kadar küçüktün ki çok tatlıydın diye eklemiş.
Daha sonrasında, Emre’nin hiç bilmediği bir yere gelmişlerdi. Emre “ Anne, burası neresi?” diye sormuş. Annesi cevap vermemiş. Emre şaşırmış. Neden cevap vermediğini sormuş annesine. İçeri girdikleri gibi “İyi ki doğdun Emre!” diye coşkuyla bağırmış tüm arkadaşları ve ailesi. Emre çok mutlu olmuş. Önce pastasını üflemiş, sonra da arkadaşları ona hediyelerini vermiş. Çok eğlenmişler.