Selam herkese, ben eserleri bir türlü satılamayan sanatçı Gizem. Size bir tabloyu hazırlamak için geçirdiğim bir günü anlatacağım.
Sabah uyanır uyanmaz kıyafetlerimi giyip dışarı tuval ve boya almaya çıktım. Kırtasiyeye varmıştım çoktan fakat bir şey eksikti: cüzdan. Ah, bu olamazdı! Hemen geri eve koştum ve cüzdanımı aldım. Sonunda tuvallerimi alabilmiştim ve çok mutluydum.
Eve gitmem için yola koyuldum, ama karnım çok açtı. Köşede bir hamburgerci gördüm ve hemen içeriye daldım. Evet, biraz garip gelebilir ama hamburgerciye, “Pardon, lütfen, çok açım. En büyük boydan, en büyüğünden istiyorum. Lütfen, acele edelim.” dedim. Herkes anında bana baktı ama umurumda değildi; umurumda olan hamburgerimdi.
Artık karnımı doyurup eve gelmiştim. Üstümü giyindim ve sanat eserimi yapmaya başladım. Sanatım o kadar güzel gidiyordu ki çok umutlanmıştım ta ki tuvalimin üstüne boya sıçrayana kadar. Çok üzülmüştüm, ağlamaya başlamıştım. Ama gözümü açınca gördüm ki o boya ile benim hüngür hünkar ağlamamdan gelen göz yaşlarım birleşince eski işinden daha güzel bir tablo olmuştu. Hemen o tabloyu satışa götürdüm ve oluşan kuyruk beni çok heyecanlandırmıştı. Sonunda emeğimin karşılığında tonlarca para aldım.
Demem o ki, hayalinizdeki şeyden asla vazgeçmeyin.