Aralıkta düzenlenen bir turnuvam vardı. O turnuvada kendimden büyük takımların yer aldığı bir grupta yarışacaktım. Kendimden gayet emindim ama bir o kadar da heyecanlıydım.
Düşünüyordum eskiden bunu yaptın şimdi de yapacaksın. Eskiden yaptığımız maçta kaybedip gruptan çıkamamıştık. Ama bu sefer olacak, diyordum kendime. Maça 2 saat vardı ben erken gitmiştim. Diğer takımın maçını izlemiştim. Bizden kötülerdi rahatlamıştım fakat saha çok büyüktü o anki halim ile sahanın çok büyük olduğunu sandım. Maç sonu baktığımda bizim sahamızla aynıydı. Maç için takımla sahaya indik. Maç başladı ve ilk kez top maçta ayağıma 5. dakikada değmişti. Koştum orta açtım gol oldu. Çok mutluydum. Maç devam ediyordu. İçimden bir ses bana dedi ki koş ve gol at. Koştum 87. dakikadaydık ve bir orta geldi topa vurdum gol oldu. Çok heyecanlıydım kazanmıştık çok iyiydi. Ellerim titriyordu. Koç ile soyunma odasına gittik. Hepimiz çok mutluyduk finale kalmıştık. Bazılarımız ağladı mutluluktan. Herkes dağıldı ailem ile arabadaydık konuşarak evimize geldik hemen arkadaşımı aradım. Ona yaşadıklarımı anlattım. Ama bayağı da hırslanmıştım ve o hırsımı kontrol edebilmem sayesinde maçı kazandım. Orası kesin. Annem ve babamın benimle gurur duyması ve tüm takım arkadaşlarımın çok güzel bir duyguydu. Bir sonraki maça hazırlanıyorduk. Lige hızlı başlamıştık. Bu kadar hepsi ama anlatması bile çok güzel. Ama o anlık heyecan ile ayakkabımı orda unutmuştuk! Gittik aldık. Bu blogumu burda bitiriyorum. Herkes yaşar ve mutlu olur inşallah.