Çok kötü bir kaza geçirdim. Doktor odaya girdiği zaman söylediklerinden sadece birkaç sözcük hatırlıyorum ve o sözcükler tam olarak hatırlamak, hafıza, anılar ve kayıplarla ilgiliydi. Doktor bana hafızamı kaybedeceğimi ve sadece birkaç tane anımı hatırlayabileceğimi söylediğinde, korkmuş, üzülmüş ve yıkılmıştım. Geri kalan sözcükler ağzından çıkarken dinlemek bir yana duyamıyordum bile.
Artık her gece düşünüyorum: Acaba hangi anımı veya anılarımı hatırlayabileceğim? Peki ben hangilerini hatırlamak isterim? Daha önce unutmak istediğim veya hep hatırlamak istediğim anılarım olmuştu ancak artık onları düşünmediğim gibi, unutmak veya hatırlamak için böyle bir ortam hayal etmemiştim, etmezdik de. O zamanlar hep hatırlamak istediğim anılar, sadece birkaç arkadaşım veya ailemle yaşanmış olaylardı. Ancak bu kazadan sonra bir şey fark ettim: Ben sevdiğim herkesin aynı ortamda bulunduğu, hepimizin güldüğü, eğlendiği, mutlu olduğu bir anımı hatırlamak istiyorum. Bu fikirlerimi annemle paylaştığımda yüzünde bir tebessüm belirdi, gözleri parladı. Ne olduğunu anlayamamıştım ama bana “Ne yapabileceğimize bir bakalım.” dedi.
Hala anılarımı gözden geçiriyor, eliyor veya hatırlayıp hüzünleniyorum. Ancak geçen gün annemi eski, yani kazadan önceki arkadaşlarımla konuşurken duydum. Birkaç gün sonra evimizin kapı zili çaldı. Bu kazadan sonra pek sık yaşanmıyordu, birkaç komşu ve aile bireyi hariç. Ama bugün gerçekten o kadar çok kapı çalmıştı ki meraklanmaya başladım. Benim odam üst kattaydı, ben de usulca merdivenlerden aşağı süzüldüm ve o da ne, herkes buradaydı: Ailem, arkadaşlarım ve tüm sevdiklerim. Tam da hayalimdeki ve istediğim gibi masalarda enfes kokan ve görünen yemekler, pastalar, her yere saçılmış hediyeler; hepsi benim içindi. İnanamıyordum, dilim tutulmuştu, neredeyse düşüp bayılacaktım.
O akşam herkes güldü, eğlendi, yemekler ve pastalar yedi. Ben hediyelerimi açtım, her şey müthişti. Herkes öyle bir uyum içerisindeydi ki hayal bile edemezsiniz. Ben böyle bir anıya sahip olabildiğim için havalara uçuyordum. Gece bitmeden annemin yanına gittim ve her şey için teşekkür ettim. O ise bana, buna değdiğini söyledi. Birkaç arkadaşım bizde kaldılar o gece. Hatırlamak istediğim anıma karar vermiştim. Umarım bu anıyı ömrümün sonuna kadar hatırlarım.