En Büyük Acım

Hani bazen yaptıklarınızdan fazlasıyla pişman olur ve zamanı geriye almak istersiniz ya da okadar mutsuz, işin içinden çıkamayacakmış gibi hissedersiniz işte tam olarak onu yaşıyorum. Yani nasıl anlatılır bilmiyorum ama olayın bir yerinden başlamam lazım. Bu ayın başlarında annem hastaneye kaldırıldı. Baya zor zaman geçirdik ailecek ama üstesinden geldik. Bir süre sonra annemi hastaneden çıkardık eve götürdük. Sanki her şey düzelecekmiş gibi geliyordu. Annem daha iyiydi gittikçe düzeliyordu. Ama bana bir şey söylemesi gerekiyor da söylemiyor ya da söyleyemiyor gibiydi.Gerçekten bir şeylerden şüphelenmeye başladım, anneme sürekli soruyordum fakat benden ve sorularımdan kaçıyordu. Ama artık sanırım söylemesi gerektiğini anlamıştı ve babamla bu konu hakkında konuştular. Duyduğuma göre artık fazla zamanın kalmadığını ve bu vicdan azabından bir an önce kurtulmak istediğini söylüyordu. Sonra bana seslendiler çok heyecanlanmıştım ve korkmuştum. Çünkü karşılaşacağım, öğreneceğim şeyin ne olduğunu bilmiyordum. Hızlı adımlarla yanlarına gittim. Beni karşılarına aldılar ve her şeyi anlattılar. Beni evlatlık aldıklarını, onların gerçek çocuğu olmadığımı söylediler. Hayatımda yaşadığım en kötü andı. Yıllarınızı geçirdiğiniz anne babanız olduğunu sandığınız inlmasanların sizin gerçek aileniz olmaması gerçekten çok acı bir şey. O an da hiçbir şey diyemedim sadece hızla evden kaçmaya başladım ağlıyordum hem de çok fazla. O kadar acı çekiyordum ki sadece ağlayabiliyordum. Bu koskoca dünyada tek başımaydım. Kimsesiz tek başıma kalmıştım. N’apacağımı, nereye gideceğimi bilmiyordum. Geri eve dönmeye karar verdim ve gittiğimde kapının önünde bekliyorlardı ama ben oraya gitmek varken kaçmayı tercih ettim. İşte bu benim en pişman olduğum şey keşke konuşsaydım diyorum fakat zaman akıp gidiyor, geçmişe dönme gibi bir imkanımız yok. Siz siz olun sevdiklerinizle birlikte olmak varken kaçmayın.