Eğer bir bulut olsaydım ne olurdu sence Emoris? Şu uçsuz bucaksız gökyüzünde, yıldızlarla düet yapsam ne olurdu? Sanırım acılarla birlikte yağmurlar yağdırırdım yeryüzüne. Sence yağan acılar mutlu eder miydi insanları? Bence daha iyi olurdu, Emoris. Gökyüzünde herkesle acılarımı paylaşarak hafifletirdim yüklerimi, çalardım insanların gülümsemelerini. Işıldayan gözleri kirletirdim yıldırımlarla… Ben kötü biri miyim, Emoris?
Eğer bir umut olsaydım ne olurdu sence? Ruhların en derinliklerinde, incecik bir camdan yapılmış olsam ne olurdu, Emoris? Pençelerimle kalplerini sarıp sarmalamış olsam; ruhlarına batmak, gözlerini yaşartmak için yıldızların ufukta kaybolmasını beklesem? Birden bire bir şeyler fısıldasam insanların kulaklarına, daha sonrasında öldürsem o parlayan minik umut fidanlarını? Benim inandığım gibi onları da inandırsam mucizelere… Ben bencil biri miyim, Emoris?
Eğer bir zaaf olsam ne olurdu sence, Emoris? Muhtemelen durmadan delerdim yaraları, ilaç diyerek tuz verir kabuk bağlayan bütün yaraları tırnaklarımla deşerdim. Durmadan fısıldardım, bütün korkuları uykularda tekrar yaşatırdım. Yelkovanı susturur, zamanla işkence ederdim, gözlerimi üzerlerine diker acımasızca yargılardım ama yine de bunca zaman ayakta durdukları için imrenirdim… Ah, ben umutsuz bir vaka mıyım, Emoris?
Eğer rüzgar olsaydım ne olurdu sence, Emoris? Fırtınalarla döverdim kıyıları, ağaçların köklerini sökene kadar eserdim. Hiç acımaz yeryüzünü mahvederdim, orayı buraya katar, her tarafı alt üst ederdim. Öyle bir eserdim ki, bütün gerçekleri bütün dünyaya haykırarak dans ederdim. Öyle gözyaşları bırakırdım ki ardımda, artık kuraklık diye bir sorun kalmazdı ortada. Bana teşekkür ederlerdi, ayaklarıma kapanırlardı… Ben çaresiz miyim, Emoris?
Eğer bir insan olsaydım, Emoris, olduğum gibi kalırdım. Çünkü zaten insanlar benim olmak istediğim kadar kötüler, benciller, umutsuzlar ve de çaresizler… İnsanları değiştirmeme gerek yok; oldukları gibi de mahvediyorlar zaten bütün iyi şeyleri. İnsan olmak varken şeytan olmama gerek yok, Emoris. Zaten insan değil mi kötülüğü yücelten, her ışığı söndüren, her umudu boğan? Eğer bir insan olsaydım, belki de yalnızca izlerdim her şeyi. Kimseyi değiştirmeye çalışmaz, onların kurduğu karmaşanın arasında sessizce var olurdum. İyilik dediğin şey bir masal değil mi, anlatılmaya değer ama asla yaşanmayan? Ben insan olsaydım, belki daha kötü olurdum, belki de hiçbir şey olmadan bir gölge gibi kaybolurdum. Ama sence bu dünyada gölge olmak yeterli mi, Emoris?
