Kapıdan çıkmadan evvel oturduğu sandalyeye baktı. Kendisine çok benzeyen bir gölgenin orada uyuduğunu gördü. İşte o zaman olan olmuştu. Ege’nin gölgesi oradaydı. Ege, hiç gölgesini görmemişti. O zaman gördü. Çok değişikti, sanki canlıydı. Gölge birden hareket etti. Ege hemen saklandı ve onu izledi, gördü ki gölge canlı.
Ege ne yapacağını bilemedi. Polisleri aradı, annesini ve babasını aradı. Hepsi eve geldi ama önce babası, babası kapıyı açınca gölge kayboldu, sanki görünmez olmuştu. Ege çok şaşırdı. Ege gölgeyi çoğu zaman gittiği yerlerde görüyormuş. Annesi onu doktora götürmüş. belki Ege halüsinasyon görüyordur diye ve öylede olmuş. Aylar geçmiş, Ege düzelmiş ama normal gölgesini güneş vurunca görüyormuş. En azından o cansız bir gölgeymiş. Ege o gölgeyi bir daha görmediği için mutluymuş.