Bir gün Efe yatağından heyecanla kalktı ve “Yaşasın!” diye bağırdı. Annesi ise meraklı meraklı Efe’nin yanına gelip “Ya annecim neden bağırıyorsun?” dedi. Ve bir anda Efe’nin tüm heyecanı, mutluluğu ve sevinci kayboldu. Öğretmeninin yarın herkes kütüphaneye gitsin dediğini hatırladı. Annesi yine sordu “Annecim ne oldu?” Efe artık cevap verdi “Sen oyuncaklarınla oynayabilirsin dedin ama öğretmen bize yarın herkes kütüphaneye gitsin dedi o yüzden bende arabalarımla oynayamayacağım” ve annesi de yanıtladı “Anneciğim boş ver sende yarın oynarsın” dedi. Ve daha sonra Efe hızlıca kahvaltısını yapıp küçük bir minibüsle kütüphaneye doğru gitti.
Kütüphanede çok eski bir kitap Efe’nin dikkatini çekti. O kitabın sayfalarını teker teker inceledi. Fakat sayfaları çok kalın olduğu için onları rahatça çeviremedi. 11. sayfayı açtı ve o sayfanın içinden bir sincap ve bir papağan fırladı. Sincap sevinçle “Merhaba benim adım Serpi” diye bağırdı. Ardından papağan da heyecanla “Merhaba benim adım da Bambi!” diye bağırdı. En sonunda da Efe Serpi ve Bambi ile arkadaş oldular ve çok eğlendiler.