Ağaç yaş iken eğilir demiş bir düşünür. Ne kadar da doğru söylemiş değil mi? Bütün ebeveynlerin amacı, kuşkusuz çocuklarını erdemli ,sorumluluklarını bilen,dürüst,merhametli ve kendi ayakları üstünde durabilen başarılı birer birey olarak yetiştirebilmektir. Anne ve babalar daima çocuklarının başarılarını görebilmek isterler. Haklı olmadıklarını söyleyemem.
Şu aralar büyük bir sorun haline gelen kardeşler birbirlerinin başarılarını olumsuz yönde etkileyebilir mi sorusu kişiden kişiye değişebilir. Aslında bu sorun tamamen ailede bitiyor diyebilirim. İlk çocuk diğerinden daha başarılıysa eğer, aileler karşılaştırma yaparak çocuğun psikolojisini ve öğrenme isteğini elinden alıyorlar. Çocukların birbirleriyle karşılaştırılmaması tam tersine onları bu konuda cesaretlendirmek ve daha iyisini yapabileceği konusunda tatlı bir dille uyarmak ile çocukların çok daha mutlu ve başarılı olmasını sağlayabiliriz.
Bu konuyla ilgili bir diğer sorun ise ailelerin fazla ilgisiz olması. Eğer aileler çocuklarını hiç desteklemezse bu iki çocuğun başarısını da olumsuz etkiler. İki kardeş de ailelerini örnek aldıkları için birbirlerini olumsuz etkiler ve sonuç adeta bir faciaya dönüşür.
Eğer iki kardeş de küçüklüklerinden beri birbirleriyle anlaşamıyorsa bu birbirlerini olumsuz yönde etkilemelerini sağlar. Bu konuda aileleri tarafından da yardım alamazlarsa gelecekleri yok olabilir.Ne olursa olsun ikisinin de birbirlerini desteklemeleri gerekir. Ne de olsa kardeş olmak bunu gerektirir.,
Başarılı olup olmamak çocukların elinde olsa bile ailelerin payı bu konuda çok büyüktür. Eğer siz onların rol modelleri olmazsanız onlar sizin kötü yanlarınızı örnek alırlar ve başarılı olmaları da epey zorlaşır. Kardeşler ne olursa olsun karşılaştırılmamalı, birbirlerine karşı düşünceli olmalılar ve aileler fazla ilgisiz tavırlar sergilememeli.