Siz bir işe başlayacaksınız diyelim ki. Hakkında detaylı bilginiz yok ancak kulak dolgunluğuyla, belki de başka birine yardımcı olduğunuzdan bilginiz var bu işle ilgili, o kadar. Sizin sözleşmenizde de en az 18 yıl boyunca bu işte çalışmanız gerektiği yazıyor. Burada çalışırken en verimli halde çalışmak için eğitimini almanız gerekmez mi? Cevap olarak evet dediğinizi düşünüyor ve umuyorum. Peki bunun ebeveynlikten ne farkı var? Çocuk sahibi olmak da 18 yıl boyunca yasal olarak sorumlu olduğunuz bir durum ortaya çıkarıyor. Ancak ne yazık ki aileler bu eğitimi görmüyorlar.
Bazı çocuklar anne ve babalarının onlar doğmadan önce kitaplar okuyacak ve araştırma yapacak kadar şanslı, ancak bunu yapacak maddi durumu veya isteği olmayan ailelerin çocuklarına haksızlık değil mi? İki aile düşünün ilki çocuk sahibi olma kararı verdikleri veya kadın hamile olduğunu öğrendiği andan itibaren kitaplar okumuş, seminerlere gitmiş, grup tartışmalarına katılmış ve bütün hazırlıklarını yapmış; ikincisi ise bu olanaklara erişimi yok maddi veya fiziksel olarak, ailesinden aldığı bilginin yeterli olduğunu düşünüyor, belki onu da geçtim canı istemiyor. Bu aileden hangisinin hata yapma ihtimali daha düşüktür? Dokuz ay veya daha fazlasını sınava hazırlanır gibi ders çalışan aile mi yoksa hiçbir hazırlığı olmayan aile mi? Tabii ki de hazırlıklı aile.
Hazırlıklı aile şu, hazırlıklı aile bu… Peki niye? Fark etmeden hendi ebeveynlerimizden edindiğimiz kötü alışkanlıklarımızı çocuklarımıza yansıtabilir, normal gibi gelen ancak aslında sağlıksız olan davranışlarda bulunabiliriz. Çocukluğu boyunca şiddete maruz kalmış bir anne veya baba bunu normal karşılayıp kendi çocuğuna da sinirlendiğinde vurabilir. Ancak fiziksel şiddet çocuklarda anksiyete, öğrenme ve dikkat bozuklukları, depresyon ve duygusal yetersizlik gibi durumlara yol açabilir. Ya da duygusal manipülasyon ortamında büyümüş olan bir ebeveyn bunu normal karşılayıp çocuğuna yansıttığında fark etmeden o çocukta anksiyete, depresyon, kendini yetersiz hissetme, anoreksi, bulimia, ve daha kötü durumlara yol açabilirj. Bunu yapan ebeveynin farkında olması gerekmez, hatta büyük bir ihtimalle kendisi de bu sıkıntıları yaşamış veya yaşıyordur. Ancak bu bir bahane olamaz.
Bu eğitimin zorunlu hale getirilmesiyle zararlı davranışların hem çocukta hem ebeveynlerde tespit edilip uzak durumlası çok daha kolay bir hale getirilebilecektir. Aynı zamanda bu eğitimin sonucunda bir anne veya baba olmanın filmlerdeki kadar kolay olmadığını, zorluklar ve sorumlulukların ne kadar yoracağını gerçekçi bir bakış açısıyla bireyler anlamış olacaktır.
Eğitim hayatımızın her açışında bir şekilde gereklidir, özellikle çocuk sahibi olmakta. Bu eğitim sonucunda sonraki nesillerin psikolojilerinde ve genel hayatlarında gelişme gözlemlenebilir. Bilinçli ebeveynler sağlıklı ve bilinçli çocuklar yetiştirecektir. Bundan dolayı bu eğitim gereklidir.