Sessiz Olun! Dünya Uyuyor

Her sabah telefonun alarmı yerine bomba sesleriyle uyanmak nedir bilir misiniz? Yaşamla ölüm arasında sıkışıp kalmak, ailemle yaşadığım son gün mü diye düşünmek, içten içe kin beslemek ama elinden hiçbir şey gelmemesi. Savaş kelimesinin sözlük anlamı “Devletlerin, aralarındaki ekonomik ve siyasal anlaşmazlıklar vb. nedeniyle, siyasal ilişkilerini keserek, birbirlerine karşı ordularıyla giriştikleri silahlı eylem.” olarak bilinmektedir. Peki başka birinin senin ülkene gelip üstelik sen savunmasızken sana ve milletine zarar vermesi bu savaş kavramıyla ne kadar ilişkili? Kesinlikle aynı şeyler değiller çünkü savaş herhangi bir amaç doğrultusunda karşılıklı yapılan bir eylemdir. Oysa savunmasız bir devlete karşı saldırmak savaş kavramıyla çelişmekle birlikte katliama girmiş olur. Katliam topluca bir ölüm anlamına gelir yani vermiş olduğum bu olay katliama girer. Katliam arkasında derin yaralar bırakan bir işkence gibidir. Ölenler olur ama onun arkasında ölmeyi bekleyenler de oluşur. Ülkesine, milletine ve en önemlisi kendine olan güvenini kaybetmiş bir toplum katliama maruz kalacaktır. Bizler sıcacık yataklarımızda her sabah annemize beş dakika daha derken onlar yaşamları için beş dakika daha dilemekteler. Çocuk denilince akla masum, mutlu, oyuncaklarıyla oynayan bir kitle belirir. Oysa katliam içerisinde bir çocuğun psikolojik durumunu tahmin edebiliyor musunuz? Bomba sesleriyle irkilen, karşısına çıkan herkese şüpheli gözlerle bakan bir nesil sağlıklı düşünemez bile. Bu durumda bizler onların da insan olduğunu hatta çocuk olduğunu unutmadan duyarlı davranmalıyız. Çünkü unutmamalıyız ki yarın veya bir başka gün aynı konuma gelebiliriz, bundan birkaç yıl önce o milletlerin bu durumda olmadığı gibi. Dünyaca ünlü örgütler bu vahşeti yaşatan insan görünümlü canileri görmemektedir, yoksa masum çocuklar için insan hakkı yok mudur? Yahut ırk, din farkı mı gözetilmektedir? Savaş askerin düğünü, çocuğun kabusudur ve çocuklar her daim pembe düşlerle olmalıdır, geleceğin sağlıklı olabilmesi için. Bir çocuk hangi güçle karşı çıkacaktır, onu öldürme gayesinin mantıklı bir açıklaması olamaz, yok etme arzusu dışında. Bir çocuğun alnına doğrulmuş silah o milletin geleceğini yok etme arzusu, katliamdan öte soykırımdır. Peki oyuncak silahlarla dahi oynamalarını yanlış gören psikologlar kafalarına silah doğrulmuş çocukların sesini duyuyor mu? Dünya sessiz.