Son 1 aydır kimseyle konuşmuyor ve görüşmüyordum. Arkadaşlarım yanıma geliyorlardı ama ben kafamı derslerden kaldırıp onlarla vakit geçiremiyordum. Bu sene derslerde çok zorlanmıştım kendimi düzene sokmak için de çok çalışmalıydım. Onlar beni hep düşünürlerdi. Evde tek başıma kalıyordum. Her akşam beni ararlardı ya da bazenleri eve gelirlerdi. Kısacası onlar sayesinde evde yalnızmışım gibi düşünmezdim. Ama 1 aydır eve geliyorlar benimle konuşmaya, sohbet etmeye çalışıyorlardı. Bense ne onlara cevap verebiliyordum ne de başka bir şey yapabiliyordum. Bu zorlayıcı aydan sonra akşamları telefon bekliyordum ama kimse beni arayıp sormuyordu. Muhtemelen bana kırılmışlardı.
Onlar benim için her zaman çok uğraşıyorlardı. Bu sefer ben onlara sürpriz hazırlayacaktım. Haftaya yılbaşıydı onlar için bir parti hazırlayacaktım. Bu parti dostluğumuzun partisi olacaktı. 1 haftam vardı bu bir hafta içerisinde ne yapacağım hakkında kendime bir liste hazırladım. Bir kaç gün boyunca kimlerin olacağını düşünüp onları o gün için eve davet ettim. Sonra süs almak için mağazaya uğradım. Süsleri yeşil ve kırmızı tonlarında almaya dikkat ettim. Sonuçta hem o gün yılbaşıydı da. Mağazadan çıkıp eve doğru yürürken bir mağazanın vitrinin de çam ağacı görmemle durakladım. Hemen mağazaya girip yaklaşık kendi boylarım da bir çam ağacı aldım. Üstündeki yıldızı için de cam bir yıldızın içine hepimizin olduğu resmi koydum. Son kalan bir kaç günümü de atıştırmalık hazırlamak için markete uğrayıp alışveriş yaptım. Ayrıca uçan balonlar da almıştım,. Bunların altına birlikte olduğumuz fotoğrafları taktım. Her şey tamamdı büyük gün yarındı. Sabah olduğunda evi toparladım ve süsledim. Zaten gece boyunca heyecandan uyuyamamıştım. Akşam olduğunda davet ettiğim herkes yavaş yavaş gelmeye başlamıştı. Herkesin geldiğinden emin olduktan sonra asıl partinin konuklarını aradım. Eve acilen gelmeleri gerektiğini evi su bastığını söyledim. Eğer direk eve gelin deseydim muhtemelen gelmeyeceklerdi. Çünkü bana kırıldılar mı ya da küstüler mi kendimi affettirmem zor oluyordu.
Zaman ilerliyordu masadaki yiyecekler ve içecekler bitiyor yenileri geliyordu ama hala onlar yoktu. Açıkçası biraz endişelendim. Tam telefonu alıp onları aramak için telefona doğru giderken çam ağacını düşmesi ve üstündeki yıldızın parçalara ayrılmasıyla oraya baktım. Ve toplamaya başladım. Toplarken telefonum çaldı koşarak telefonumun yanına gittim. Arayan onlardı telefonu açıp tam onları nerede kaldınız diye onlara kızacakken duyduğum şeyle gözlerim kararmaya başladı ve yere oturdum. Gözlerimden yaşlar durmaksızın akıyordu. Buraya gelirken karşı şeritten gelen kamyon onlara çarpmıştı ve ölmüşlerdi. Ailemden sonra ki en çok değer verdiğim kişilerdi. Şu an düşünüyordum onlar da gittiğine göre ben nasıl kalacaktım bu dünyada.