Dost!

Her zamanki gibi Kulaklığımı takmış ağaçlardan dökülen yapraklar eşliğinde yürürken gözüme mavi bir kağıt ilişti üstünde Eğer ona bir şans daha veriyorsan kendini kandırmayı göze alıyorsun demektir yazıyordu Yerde bulduğum bu notu alıp Cebime koydum ve hızlıca oradan uzaklaştım biraz yol kat ettikten sonra Anıtkabir’i görebileceğim bir banka oturdum yazıyı defalarca okudum kim neden böyle bir şey yazmış olabilirdi ki işin tuhaf kısmı ise son zamanlarda yaşadığım olaydan ötürü Tam da bana söylenmiş gibiydi Sedef de birlikteliğimizin 6 ayıydı. Ilk kez huzur parkta karşılaşmıştık onunla güvercinlere yem atarken hıçkırarak ağlayan bir kadının sesini duyup irkilmiş tim sesin geldiği yöne doğru baktığımda ağlamaktan Harab olmuş bir şekilde gördüm onu yanına gitmek için çırpınıyordu içim fakat beni yanlış anlamasından o kadar korktum ki bir türlü cesaret edemiyordum yanına doğru usul usul yürümeye başladım çekine çekine yaklaştım ve iyi niyetimi göstermek adına Cebimdeki mendili çıkarıp hiç konuşmadan ona uzattım korkmuş hüzünlü bakışlarıyla gözlerini gözlerime dikti bir an hazırlayacak sanmıştım ama öyle olmadı çatallaşmış ve kısık sesi ile teşekkür etti bir adım geri çekildim ve ona iyi misin diye sordum O ise sulu gözleriyle bana bakmakla yetindi onu rahatsız ettiğimi düşünüp geri çekildim ve arkamı dönüp 2 adım attım vicdanım onu orada öylece bırakma mam gerektiğini söylüyordu içimde kendimle çelişiyorum bu kadar güzel zarif bir kızı kim neden üzmüş olabilirdi ki geriye döndüm ve tekrar yanına gittim bakın Niyetim sizi rahatsız etmek değil kesinlikle Lütfen yanlış anlamayın size yardım etmek istiyorum sizi bu şekilde burada Bırakıp gitmeye vicdanım el vermiyor lütfen size yardım etmemi izin verin yine de rahatsız ettiğimi düşünüyorsanız ısrar etmeyeceğim ve gideceğim hayatımda değer verdiğim tek canlıyı kaybettim dedi boncuk benim yoldaşım dı sırdaşımdı arkadaşımdı her şeyim de yavruyken bulmuş sahiplenmiştim güzel kedi mi Bugün Pencereyi açık bıraktığım için evden kaçmış işten eve döndüğümde evimin önünde cansız bedeni öylece yatıyordu ölmüştü dedi ve tekrar ağlamaya başladı Bir an düşündüm onu bir erkek üzdü sanmıştım Yanılmışım onu teselli etmek için yanına oturdum boncuk için yapılacak bir şey yoktu ama o günden sonra onun hep yanında olmaya çalıştım hayatımın bir parçasıydı artık Sedef Onu her şeyden herkesten çok düşünür olmuştum çok seviyordum sedefle hayatımın Neredeyse en dolu en anlamlı günlerini yaşıyordu onsuz nefes alamıyor muşum gibi geliyordu gözünde bir damla yaşa tahammülüm yoktu onu hüzünlü gördüğümde boğazımda bir şey düğüm düğüm oluyordu Yutkunamıyorum ondan asla vazgeçemeyeceği mi onsuz yaşayamayacağını düşünüyordum bir yıl geçirdik birlikte acı tatlı Hatıralar dolu bir yıl ne yazık ki Sedef’in ihaneti ile son buldu bu aşkımız Benden ayrılmayı beklemeden en yakın arkadaşıyla yakınlaşmış de ve bunu yüzüme karşı açık yüreklilikle söyledi Dünyam başıma yıkılmıştı deli gibi sevdiğim kadın hayatımı resmen altüst etmişti Benden ayrılmıştı ondan sonra kimseyi sevemedim alamadım hayatımı kimseyle Olamadım Yapamadım içten içe seviyordum hala dönmesini istiyordum bana ama affedemez dim bu doğru değildi Bunu hak etmediğimi düşünüyordum ilişkileri uzun sürmemiş de sedefle sevgilisi 2 ay sonra ayrıldılar buna sevinmiştim içimde ölmüştü sanki Bazı şeyler neden bilmiyorum ama onu yine de istiyordum 2 ay daha geçti Hiç unutmuyorum 27 Kasım Sedef Sabah 10 da evime gelip hızlıca kapıma vuruyordu uyku sersemliği ile kapıyı açtım karşımda Sedef’i görünce çok şaşırmıştım hiçbir şey söylemeden boynuma sarıldı Tanrım Nasıl da özlemişim kokusunu içime çekiyordum Sedefi soluyordum sanki onu af etmiştim ya da affettiği mi sanıyordun tekrar eğlenmeye gezmeye sanki kaldığımız yerden devam ediyorduk sedeFe her baktığımda ihaneti aklıma geliyordu sanki sormuştum sanki alışkanlık mış gibi artık onu sevmiyormuşum gibi Sanki hiç özlememişim gibi birden ondan uzaklaştım bir süre sonra ayrılmak istediğimi söyledim onu affedemediğim i daha fazla devam edemeyeceğim e anlattım gözlerine bakınca Yüreğim Sızlar da Oysa ki o gün Sedef ağlayarak gitti ve Ben hiçbir şey yapmadım onudur durmadım üzülemedim hiçbir şey olmamış gibi huzurla uyudum O gece sabah ise işe gitmem gerekiyordu tam evden çıkacakken elimi cebime attım Bir de ne göreyim bir buçuk yıl önce Sedef’i Tanıdığım gün Yerde bulduğum not Eğer ona bir şans daha veriyorsan kendini kandırmayı göze alıyorsun demektir Nasıl bir tesadüfle gördüm bu yazıyı sanki beni anlatıyordu Ben de kendimi kandırdığını anladığım gün o şansı geri almıştım sedeften kendinizi kandırmayın her zaman affedici olmayın En azından daha az Üzülmek için yapın bunu kimse vazgeçilmez değildir hiç kimse sizden daha değerli değildir