Yeni yıla girmeye saniyeler kalmıştı. Tam o anda zaman durdu…
Olayları baştan anlatayım:
Yılbaşı gecesiydi. Gece yarısına bir dakika kalmıştı. Bütün akrabalar evimizde toplanmıştı. Gece yarısına on saniye kala hepimiz saymaya başladık. On, dokuz… …üç, iki, bir ve mutluluk çığlıkları atacakken saat durdu. Anneme baktım, hareket etmiyordu. Diğer herkes de aynı durumdaydı. Herkese tek tek dokundum, bağırdım, gıdıkladım ama en ufak bir hareket olmadı. İşler korkunç bir hâl alıyordu. Pencereden baktım. Arabalar insanlar, kediler, köpekler hareketsiz duruyordu. O anda pencerenin önünde bir zarf gördüm. Aldım, içini açtım ve gördüklerime inanamadım. İçinde kendine şöyle yazıyordu:
Merhaba Okur,
Bu mektubu okuyorsan planımız sende işe yaramamıştır ama merak etme bir gün sonra diğerlerinden farkın kalmaz. Kendimi tanıtayım: Ben bir zaman yiyiciyim. Bizim amacımız insanlardan kurtulmak ve zamanlarını boşa harcatmak. En büyük planımız zamanı dondurmak. Biz aslında insanlar yüzünden gizli saklı yaşamak zorunda kalıyoruz. Bu yüzden insanları dünyadan temizlemek için çalıştık. Direkt gelip insanları kovamayacağımız için böyle bir plan yaptık. Sonunda işe yaradı, yakında herkes temizlenecek ve dünya bize kalacak. Bunun için yapabileceğin tek şey tasarladığımız zaman küresini yerinden çıkarmak. Bu da imkansız çünkü bütün dünyadaki en iyi koruma teknolojilerine sahip. Unutma bir günün var. Belki(!)başarırsın.
Az şanslar…
Zaman Yiyici
Bu da ne demek oluyordu, heyecandan nutkum tutulmuştu ama yapmam gerekiyordu. İnsanları kurtarmalıydım. Neyse ki internet donmamıştı da araştırmaya başladım. Umutsuzca küreyi ararken bir sitede karşıma çıktı. Yalandır diye düşündüm çünkü bizim bodrumu gösteriyordu. Yine de başka çare yok diye gitmeye karar verdim fakat yorulmuştum. Hayır! Uyumamalıydım. Zamanım azalıyordu. Maalesef uyku galip geldi. Kalktığımda sabah olmuştu. Herkes hala donuktu. Çabucak hazırlandım ve çıktım. Bodruma indim. Burada bir yerde bir kapak olmalıydı. Biraz bakındıktan sonra buldum. Şaka mı bu? Bu muydu dünyanın en iyi koruma teknolojisi? O adam ya da adamlar deli olmalıydı. Kapağı açtım ve atladım. Küre birkaç metre önümdeydi. Hemen oraya yöneldim ve… Kendimi değişik hissediyordum. Acı gerçeği fark ettim, donuyordum. Zaman dolmuştu…
Ahh, kendimi yerde buldum. Evdeydim! Herkes eski haline dönmüştü. Başarmış olmalıydım. O sırada annem uyuduğumu, uyandırmak istemediğini söyledi. Meğer uyumuşum. On, dokuz…Yeniden başlıyor diye içimden geçirdim ve güldüm.