Dilek Diledim Gerçek Oldu

Yeni yıla girmeye saniyeler kalmıştı. Tam o anda… E, pardon hikayeyi baştan anlatayım. Ben Batuhan, hayata her zaman iyi yönden bakmaya çalışır ve her şeyin yolunda gitmesini dileyen bir çocuğum. Ben kendimi bildim bileli ben her yeni yıla, doğum günlerimde, özel günlerde her zaman dilek tutarım. Bu olayı tekrarlarım ve bundan oldukça zevk alırım. Kendimi iyi hissettiren şeyleri yapmaya çalışırım. Evde ben, annem ve ağabeylerimle yaşarım. Annem babamın her zaman işte olduğunu söyler ve her sorduğumda farklı bir ülkede olduğunu söyler. Ağabeylerim de bunu doğrular. Her hafta üç kere babamla görüşürüm. Babamla bütün hayatım boyunca üç kere doğru düzgün görüşebildim. Bugün 31 Aralık’tı ve öğretmenler öğrencilerini saçma sapan şarkılar söylettiriyorlardı. Bu olaylara bulaşmamak için elimden gelen her şeyi yaparım ve şarkı söylemekten kurtulurdum. Okul bitti ve artık çok mutluydum çünkü bugün bir dilek dileyecektim. Akşam için ailemle hazırlık yaptık ve yeni yıla son 15 dk. kalmıştı. Heyecanlanmıştım. Annem ve ağabeylerim birbirlerine sırıtıyor bana bakıp içlerinden gülüyorlardı. Ne olduğunu anlamamıştım ama o ana çok odaklanmıştım ve hiç aldırış etmedim. Son 5 dakikaya girmiştik ve benim dilek tutma zamanım gelmişti. Birkaç saniye içinde dileğimi tuttum ve anneme sarıldım. Yeni yıla girmeye saniyeler kalmıştı. Tam o anda kapı çaldı. Annem koşarak kapıyı açtı ve içeri girdi. Anneme “Kimdi?” diye soramadan babamı gördüm. Babam bana geldi ve koşarak sarıldı. Ne diyeceğimi bilemeden ağabeylerim saymaya başladı. 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ve 0! Babam bize bize bakıyordu ve dayanamayıp hepimiz sarıldık ve ben dedim ki “Dileğim gerçek oldu.” Daha sıkı sarılmaya başladık. Bu hayatımın en güzel yeni yılıydı.