Okulun bir günü daha bitmiş eve doğru yürüyordum. Yorulmuştum ve eve gitmek istiyordum. Gözlerim yorulmuştu ve sıcak hava beni mayıştırıyordu. Gözlerimi kapayıp yoluma devam ettim. Bu yoldan birçok kez geçtiğim için kısacası ezberlemiştim. O sıcak havada gözlerim kapalı yürürken bir şeyin yere düştüğünü duydum. Tam önüme düşmüştü o yüzden tırsıp gözlerimi açtım. Bu bir defterdi. Nereden düştüğünü görebilmek için yukarı baktım ama yakında o kadar uzun bir bina yoktu. Defteri elime aldım, üstünde benim adım ve soyadım yazıyordu. İlk önce tırstım çünkü ömrümde ilk kez böyle bir defter gördüm ve üstünde adım ve soyadım yazıyordu. Tesadüf olduğunu düşündüm ve defteri geri yere bırakıp yoluma devam ettim. Biraz ileride yine aynı sesi duydum. Yine aynı defter önüme düşmüştü. Arkama baktım ve defter oradan buraya gelmişti. Hava durgundu ve rüzgarın defteri oradan buraya ittirme gibi bir imkanı yoktu çünkü rüzgar yoktu. Defterin içine baktım ve ilk sayfada bir şey yazıyordu: “5 cümle, istediğin her şey ama sadece 5 cümle yazılabilir.”. Nasıl yani diye düşündüm. İçine “Dünya üzerinde sonsuz barış olacak.” yazdım. Bekledim ama hiçbir şey olmadı. Gerçek olmadığını düşünerek defteri yeniden yere bıraktım ve yoluma devam ettim. Aniden telefonuma onlarca mesaj geldi. Telefonu hemen elime alıp haberi gördüm. Dünya barışı ilan edilmişti ve defter elimdeydi. Elimdeki gücü fark edip gülümsedim. Eve girip odama girdim. Defteri açıp içine: “Dünyada açlık ve susuzluk bitsin.” yazdım. Elimde 3 cümle kalmıştı ve ben düşünmeye başladım. Telefonuma gelen bildirimlerin hepsini görmezden geldim çünkü zaten ne olduklarını biliyordum.
Dünya üzerindeki mutlulukların hepsi benim sayemdeydi ve beş hakkımdan ikisini dünyaya vermiştim ve sıra bana gelmişti. Keşke daha şanslı olsaydım dedim. En sevdiğim oyuna girdim ve ilk denemede oyundaki en değerli eşyayı kazandım. Mutlulukla sıçrarken yatağıma atlayıp elime defterimi aldım. Ne yazayım diye düşünürken aklıma okulum geldi. Deftere ders çalıma gereğini kaybedip tüm derslerden her zaman tam puan çekebilmeyi yazdım. Gidip test kitabımı açtım ve çözdüğüm her testten tam puan çektim. Bilmem gereken her şeyi biliyordum. Son bir cümle hakkım kalmıştı ve düşünmeye başladım. Ömrüm boyunca yapacağım her şeyin gerçek olmadığını ve gerçek olmayacağını bilmek beni korkuttu. Düşündüm düşündüm ve düşündüm, en son kararımı vermiştim. Deftere son olarak: “Dileklerim hepsi geri alınsın.” yazdım ve defterden kurtuldum. Hayatım normale döndü ve ben de bu anıyı hiç unutmadım.