Okuldan eve geldikten sonra tüm vaktini ödev yaparak ders çalışmaya harcayan öğrenciler psikolojik olarak tükenirken hem eğlenip hem ders çalışan öğrenciler daha mutludur. Hem de dengesini bulup çalışan öğrenciler daha verimli çalıştığı için zihnini zorlamamış olur. Böylece 7/24 ders çalışan öğrencilerden daha yüksek notlar almaya meyillidir. Okuldan eve gelir gelmez ders çalışmak akşama kadar çocukların beynini bulandırır. Ve bilimsel çalışmalara göre de sağlıklı bir çalışma biçimi değil. Çünkü öğrenci çalışarak beynini yorar ve bunu molasız kesintisiz yaparsa hem anlamaz hem de verimsiz olur.
Sabah erken kalkıp okula gidip dersi dinleyip eve gittikten sonra yine ders başına oturmayı kimse istemez fakat öğrenciler aile ya da öğretmen baskısı altında bu yola yönelirler. Aileleri çocuklarını sürekli ders çalıştığını görürlerse verimli zaman geçirdiğini düşünürler. Fakat gerçekte çocuğun aldığı verim yok denecek kadar az. Bu yüzden de verimli çalışmak fazla çalışmaktan çok daha önemli. Ayrıca bazı aileler çocuklarının hep en iyisi olmasını istiyor bu her öğrenciye göre değişebilen bir şey her öğrenci en iyisi olamasa da elinden gelenin en iyisini yapar böylece en iyisi olmalıyım diyerek kendini sınırlandırmaz. Bu daha sağlıklı bir yol.
Ayrıca eğlenerek kafasını dağıtan çocuk ders çalışmayı, notlarını yüksek tutmak için yaptığı çalışma yerine kendine yaptığı bir yatırım olarak görür. Ve görülmesi gereken budur o yüzden çocukları sürekli ders çalışma psikolojisine sokmamalıyız. Ders notları sınıfında en yüksek olması değil yapabildiğinin en iyisini yapması önemli o yüzden 100 almaya değil bir öncekinden daha iyi yapmasına yöneltmeli aileler. Çünkü her öğrenci her dersten en iyi notları alamaz. Anne babaların çoğu bu durumun farkında olmadığı için çocukları verimsizce çalışınca getirdiği notlar ile rahatlamıyor. Önemli olan nokta derslerin psikolojisini etkilemeyecek şekilde dengeyi oluşturmak fakat ailelerin çoğu bu durumu
anlamadığı için çocuğa yükleniyor. Bu ise çocuğun kendine vakit ayıramamasına sebep oluyor. Kendine vakit ayıramadığı için dolayısıyla sosyal becerilerini geliştiremiyor. İleride sosyal becerilerini geliştiremediği için çok sorun çekecek ve ailesi bu durum hakkında bir önlem almıyor. Bu yüzden de erken yaşta sosyal becerilerine odaklanıp ilerleyen yaşlarında derslerine daha fazla çalışması daha önemli. Çünkü sosyal beceriler ilerleyen yaşlarda gelişmesi daha zor ve küçük yaştan daha kolay çünkü küçük çocuklar arkadaş yapma konusunda daha atılgan. Bu avantajı kullanarak onları derse boğmayıp çevrelerini geliştirmelerine katkı sağlamalıyız.