Sonunda buradayım. Işıklar gözümü alıyor ama bu bütün sorunlarımın en küçüğü. Ringte beni orta ağırlık klasmanının yenilmemiş dövüşçüsü namı değer ”Demir Yumruk” vardı. Korkuyor muydum? Hayır çünkü kazanmak zorundayım. O an beni destekleyen kişi sayısı Demir Adama karşı hiç denecek kadar azdı ama bunun dövüşü etkilemesine izin veremezdim.
1. tur başladı. ve yumruk takasları yapmaya başladık. Fazla agresif bi hareket yapmazdım çünkü o rakiplerini tuzaklara düşürüp onları cezalandıran bir dövüşçüydü. Durumu analiz ettikten sonra ilk atağımı yapmak için ona hızlı bir şekilde yaklaştım ve sert yumruklarından kaçarak karaciğerine bir kere sol kroşe attım. Vuruşumdan sonra geri çekildim ve gözlerime inanamadım. Yumruğa rağmen yüzünde acıyı hissettiğine dair bir ifade yoktu. Demir yumruk ben toparlanırken hızlıca menzilime girdi, onu savuşturmak için yumruğu attığımda sol eliyle yumruğumu savuşturdu ve karın boşluğuma sertçe bir yumruk attı. Afallamışken kafama da aparkat attı, iplerde zar zor ayakta kalıyordum ve Demir Yumruk tam işimi bitirecekken zil beni kurtardı ve köşeme çekildim.
2. turda benim kötü durumda olduğumu bildiği için baskıyı arttırdı nefes almam zorlaşmıştı ama hala yumruklarından kaçacak kadar hızlıydım ve beni hafife almış olacak ki düşünmeden yumruk attırıyordu ve iki tane sert kontra yumruk atmıştım. Geri çekilmiştim ama biraz affallamasına rağmen toparlanıp bir sağ kroşe atmaya çalıştı ve yumruğun altından kayıp kara ciğerine yumruklar atmaya başladım ama Şampiyon bunun farkındaydı ve bütün gücüyle bir aparkatı yüzümle birleştirebildi. Başım dönüyordu ve kendimi yerde hakemin geri sayarken gördüm son gücümle ayağa kalktım ve dengede kalmayı başardım. Seyirciler gözlere inanamamıştı. Şu ana kadar Şampiyonun imza hareketi olan aparkatıdan sağ kalan yoktu. Ve yere düşmeden önce gördüğüm son şey Şampiyonun acı dolu yüzüydü. Onun da canı acıyordu, o da bunu bitirmek istiyordu , oda kaybetmekten korkuyordu. Tam dövüş geri başlayacakken zil çaldı ve köşelerimize geri döndük.
3. tur başladı, eğer kazanmak istiyorsam bu işi burada bitirmeliydim çünkü gücüm her saniye azalıyordu. İkimizde birbirimize mesafeliydik ama bu uzun sürmeyecekti. Şampiyona doğru atıldım ve yine karaciğerine doğru bir yumruk attım. Yumruğum isabet etti ama bana doğru gelen aparkat kaçınılmazdı. Canım acıyordu ama şampiyon iplerde sıkışmıştı ve ağırlığımı onun üzerine verip kalan her gücümle karaciğerine seri bir şekilde yumruklar attım. Şampiyon kilitlenmişti ve her yumrukta çalıştığım günleri düşündüm, koştuğum her metreyi ,çalışmadan kustuğum her seferi ve bunu burda bitirecektim. Beni istediği kadar düşürebilirdi çünkü sonuçta her zorluk beni daha güçlü kılıyor; düşsem de kalkmayı ve devam etmeyi asla unutmayacağım! Eldivenlerimden kanlar akıyordu ama rakibim ayakta durmakta zorlanıyordu. Son gücümle bir sağ kroşeyi temas ettirdim ve rakibimi yere serdim. Ne kadar ayağa kalkmaya çalışsa da hakem geri sayımı bitirmişti ve rakibimi alt etmiştim. Seyircilerden en küçük bir ses bile çıkmıyordu.
Etrafı izledim. Bana güvenen insan sayısı az olsa da onlara verdiğim sözleri tutmuştum bu maçı rakibimin yendiği herkes için kazanmıştım. Rakibimle el sıkıştık ve yaralarımın sarılması için revire gittim tam uykuya dalacakken rakibimi yan yatakta gördüm ve bir daha galibiyetimi düşünerek uykuya daldım.