Değişik Bir Hafta Sonu

Sıkıcı bir okul gününden sonra eve dönüyordum. Ama beni mutlu eden iki tane şey vardı. Bunlar günün cuma olması ve ödevimin çok az olmasıydı. Bu sebepler dolayısı çok mutluydum. Eve gidince yapacağım ilk şey ödevlerimi yapmaktı çünkü ödevlerimi erkenden yaparsam hafta sonu benim istediğim gibi olabilirdi ve bu harika bir durum. Saat 17.15 gibi eve geldim ve önce yemeğimi yedim. Saat 18.00 gibi ödevlerime başladım ve 2 saat boyunca ödevlerimi yaptım. Biraz yorulmuştum ama değmişti. Akşam yatağıma yattım ve hafta sonu ne yapabilirim diye düşündüm. Aklımda iki şey vardı: maç izlemek ya da korku evine gitmek. Pazar günü ekiple halı sahaya gideceğimizden dolayı cumartesi günü olacak maçlara baktım. İlgimi çeken fazla maç olmadığından dolayı korku evine gitmeyi seçtim. Hayatımda bir kere bile korku evine gitmediğimden dolayı hem heyecanlıydım hem de korkuyordum çünkü adı üstünde korku evine gidecektim. Daha önceden giden bir arkadaşıma korku evinin nerde olduğunu sordum ve o da konumu ve telefon numarasını bana mesaj halinde attı. Ondan sonra telefonu kapatıp biraz televizyon izledim. Saat geç olduğunda uyumaya karar verdim yatağıma uzanıp kısa bir süre sonra uykuya daldım. Sabah olduğumda yapacağım günlük şeyleri yaptıktan sonra kahvaltı hazır olana kadar kitap okudum. Annem kahvaltının hazır olduğunu söylediğinde mutfağa koştum ve yemeğimi yedim. Yemeğimi yedikten sonra biraz telefonumu açıp video izledim. Öğlen olduğunda üstümü giyinip korku evine doğru gittim. Otobüsle vardıktan sonra girip girmemek hakkında tırstım. Telefonu aradığımda saat tam 13.00’da orda olman lazım demişlerdi. Saat 13.00 olmuştu ve kapıyı aralayıp içeri girmiştim fakat içeride kimse yoktu. ‘’Kimse var mı?’’ diye bağırdım fakat içeriden hiçbir ses gelmemişti. Bende boşuna geldim diye düşünüp kapıya doğru yöneldim. Oradan tam uzaklaşmak üzereyken omzuma bir el dokundu.  Arkamı döndüğümde maskeli birisi ‘’Hoş geldin’’ dedi heyecanlı bir şekilde. Bir anda omzuma dokunduğu için başta bir anlık korkmuştum fakat kendimi toplayıp ona cevap verdim. Kısa bir sohbetin ardından bana olayı anlattı ve ilerlememi söyledi. Başta fazla korkunç değildi fakat ilerledikçe korkunçlaşıyordu. En sonuncusunda nasıl korktuğumu anlatamam. Öyle böyle korkmamıştım ve başta korku evinden çıktıktan sonra kendimi toplayamadım. Sürekli kendi kendime ‘’Keşke gelmeseydim!’’ diyordum. Otobüsten eve gidene kadar kendimi toplamaya çalıştım fakat toplayamadım. Eve geldiğimde annem nasıl geçti diye sorduğunda iyi geçti diye kendimi yatıştırmaya çalışıyordum fakat işe yaramamıştı. Akşama kadar bunu düşündüm ve erken uyumaya karar verdim ve uyandığımda işe yaradı,  artık fazla korkmuyordum. Çok rahatlamıştım ve akşam olacak halı saha maçına rahat bir şekilde gidebilecektim.