Kişinin aynası, yaptığı iştir. İnsan yaptığı işe ne kadar özen gösterirse kendisi de o kadar değerlidir çünkü değer kişinin ortaya koyduğu ürünle ya da üretmeye çalışırken harcadığı çabayla doğru orantılıdır. Tembellik ve umursamazlık ise insanın değeriyle ters orantılıdır. Tembellik arttıkça, insan yaptığı işe özen göstermeyince yani yaptığı iş değersizleşince; insanın kendi de değersizleşir. İnsanın başkasına verdiği değer de yaptığı işten anlaşılabilir. Birisi sizinle ilgili bir işi ne kadar düzgün yaparsa size de o kadar önem veriyor demektir. İnsan sevdiği bir işi ne kadar düzgün yapıyorsa kendiyle de o kadar barışıktır. İnsanları diğerlerinden üstün kılan değer farkını da işte yaptığı işe verdiği değer yansıtır.
İnsan yaptığı iş ne olursa olsun onu en doğru şekilde yapmaya çalışmalıdır. İşi sevsin veya sevmesin ortaya çıkan sonucun, muadilleri arasında en iyisi olması için çabalaması gereklidir insanın. Kim bilir Beethoven uygun notayı bulmak için kaç defa basmıştır piyanonun tuşlarına, kim bilir Shakespeare’in taslakları üst üste dursa hangi dağın boyunu geçer, kim bilir Muhammed Ali en büyük olmak için kaç yumruk yemiştir. Biz de en iyisin yapabilmek için en iyi şekilde çalışmalıyız. Muhammed Ali, Shakespeare veya Beethoven olmak için tıpkı onlar gibi yaptığımız işe özen gösterip en iyisi için çabalamalıyız. Bize bahşedilen işi öyle iyi yapmalıyız ki, ortaya koyduğumuz ürünü görenler durup “Sanırım gördüğüm en iyi…” diyebilmeli. O kadar iyi beste yapmalıyız ki “Bu adam Beethoven’dan bile iyi!” denilmeli, o kadar iyi yazmalıyız ki “Shakespeare bile bu kadarını yapamazdı!” denmeli, o kadar iyi dövüşmeliyiz ki” Sanırım yeni bir şampiyonumuz var!” demeli insanlar. Bir bina çizerken en görkemlisini çizmeli, bir ameliyat yaparken en zorunu başarmalı, bir makine tasarlarken en yararlısını yapmalıyız. Çöpleri bile süpürecek olsak, onları elimizden gelen en iyi şekilde süpürmeliyiz çünkü ancak o zaman hak ettiğimiz değeri görebiliriz ve yükseklere ancak bu şekilde tırmanabiliriz. İşini iyi yapan bir temizlik görevlisi, umursamaz bir doktordan daha değerlidir. En iyisi olmak için çalışan garson, vasat bir şeften daha iyidir.
Çalışan ve çabalayan her zaman daha değerlidir. İnsanın yaptığı iş ne olursa olsun, gelir seviyesi ne olursa olsun; konuşması, yürüyüşü, çatal bıçak tutuşu nasıl olursa olsun yaptığı işe gösterdiği özen kadar değerlidir. Hayatta her zaman aynı fırsatlar sunulmaz, önemli olan elindeki fırsatları sonuna kadar kullanıp, fırsatların el verdiği en iyi yere gelebilmektir. İnsanın değerini gösteren de her zaman için çabasıdır.