Hani çölde yaşayan canlı vardır ya bir yudum su için canını verir.
Hani öyle bir karanlıkta kalmış, evinin yolunun bulamamış canlı vardır ya gözlerini verir.
Hani buz gibi dondurucu soğukta kalmış canlı vardır ya bir sıcak yorgana her şeyini verir.
Hani kanadından yaralanmış bir kuş vardır ya uçabilmek için ayaklarını verir.
İşte öyle bir düşman vardı ki bizi yerle bir etmek isteyen .
Tam da o sırada bir ışık, bir mucize gibi çıkıverdi Atatürk.
Bize sıcacık bir yuva kurdu, adını da Cumhuriyet koydu.
Ah o güzel ışığım canını dişine taktı bu güzel yavru vatani bizlere yani gençlere emanet etti
Ah o güzel aşığım bizlere milli duyguları tüylerimizi diken diken olana kadar iliklerimize işletti.
Ah o güzel aşığım biz gençlere kimselerin güvenmediği kadar güvende.
Ah o güzel yeşim resminin, isminin geçtiği yerde içimde kelebekler uçuşturan;
Bizlere öyle güzel bir cumhuriyet doğurdun ki;
Şimdi ben Türkçe okuyup yazabiliyorum.
Şimdi ben soyadımla anılıp hak ve özgürlüklerimi biliyorum.
Şimdi ben seçme ve seçilme hakkımı biliyorum.
Şimdi ben herkesle eşit olduğumu da biliyorum.
Şimdi ben cumhuriyetini korumakla sorumluyum.
Ne mutlu Türk’üm diyebilene!