Sabah 10 gibi gözlerim perdenin arasından yansıyan güneş ışığıyla aralandı. Ne kadar çok uyursam uyuyayım asla rahat bir şekilde uyanamadığım günlerden biri yine. Yataktan çok hızlı olmayacak şekilde kopup mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Arkamdan gelen sesle irkildim.
Kapı çalıyordu hızla kapıyı açınca annemle karşı karşıya geldim. “Aradım seni ama açmayınca uyanamadın diye geldim biliyosun bugünün bizim için ne kadar özel olduğunu. Erkenden hazırlıklara başlamış olmamız lazımdı ama aksilikler hep bizi buldu bugün.” Nasıl unutmuştum ben bunu bugün çok özel bir gündü. “Alarmımı kurmuşum aslında ama anlamadım ne kadar derin uyuduysam artık. Neyse hemen hazırlanıp geliyim çıkalım.” Annem kafasıyla onayladı. Çok hızlı bir şekilde hazırlanıp evden çıktık.
Özel günlerle aram hiç bir zaman çok iyi olmamıştı. Yani herşeyi gereksiz bir şekilde özel kılıp kutluyoruz bence gereksiz. Hayatımızda özel günler yoktur, özel anlar vardır. Kendimce hep bu görüşü savunup durdum. Mesela evlilik yıl dönümü annemle babam için çok özel bir gün o kadar özelki o gün herkesin delice yorulması gerekiyor. Yani sanki o gün yaşadıkları duyguları tekrar yaşayabiliyorlar. Ne kadar hazılanırlarsa hazırlansınlar bir süre sonra tekrara düşüyorlar. Ve hiç bir hissi tekrar aynı heyecanla yaşayamayız bence. Arabada düşüncelere dalmışken korna sesiyle gözlerimi annemin yapılacaklar listesine çevirdim. Upuzun bir liste hazırlamış ve bir madde eksik kalırsa kıyamet koparmış düşüncesiyle evham yapıyordu. “Alt tarafı bir yıldönümü bi dahaki yılda var bu yıl olmazsa seneye olur endişelenme.” Annem göz devirerek “Biliyorum saçma buluyorsun ama biraz saygı duymayı denesen” diye ekledi. İç çekip yola döndüm.
Bir kaç eksiği tamamladıktan sonra eve döndük. Ablamlarda aynı heyecanla evi hazırlıyorlardı birden gözüme 5 ve 0 rakamları çarptı. Gülerek “Ne bu? Niye elli?” dediğim sırada herkes şaşkın gözleriyle bana baktı. anlamıyordum annemler evleneli 23 yıl olmuştu yani bence yazması gereken sayı 23 olmalıydı. “Hani babam bugün 50 yaşına giriyor ya.” Evet özel günleri sevmediğimi söylemiştim tarih hafızamda pek yoktur. “ E-evet tamamda hani elli ya görünce morali bozulmasın diye dedim.” Annem kahkaha atarak “Unuttuğunun farkındayım senin adına hediyeyi bile aldım. Her yıl aynı şey” dedi ve göz devirdi. Utanmıştım ama yani unutmuşum ne yapabilirim ki. Neyse ben özel günlerden nefret etmeye devam edeceğim buna doğum günleride dahil hem kim ölüme 1 yıl daha yaklaştığı için kutlama yaparki anlamıyorum.