Yine sabahın çok erken saatlerinde uyanmıştım. Kalktığım an direk, daha bebek olan kız kardeşimin yanına gittim.O kadar erkendi ki daha annem babam ve anneannem bile uyanmamıştı. Evet, evde beş kişi kalıyoruz çünkü dedem öldüğünde sevgili anneannem yıkılmıştı.Gerçekten ciddi problemleri ortaya çıkmaya başlamıştı. Çok üzgündü ve annem de onun bizimle kalabileceğini söylemişti. Kız kardeşimin odasından çıktım çünkü herkes gibi oda daha uyanmamıştı. Çok sıkılmıştım ve tek başıma ne yapacağımı bilemiyordum. Uzun siyah saçlarımı arkaya doğru taradım ve kahvaltıyı hazırlamak için aşağıya indim.Kahvaltıyı hazırlamayı bitirdikten sonra salonda oturup televizyon izleme gibi bir planım vardı ancak yukarı kattan bir ses duydum.Hemen yukarıya çıktım çünkü anneanneme bir şey olmuş olabilirdi zaten dedemin ölümünden sonra tekerlekli sandalye kullanmaya başlamıştı ve oldukça zorlanıyordu.Yukarı çıktığımda değişik olabilecek veya ses çıkabilecek herhangi bir durum olmadığını gördüm ve gelen rahatlama hissiyle salona inip televizyon izledim.Yarım saat sonra annem yanıma gelip ne yaptığımı sordu.Hiç bir şey yapmadığımı söyledim ve annem evdekileri uyandırmaya başladı.En sonunda herkes uyanmıştı ve gerçekten çok güzel bir kahvaltı yapmıştık.Sonra okuluma arabayla tek başıma gittim.Okulda da her şey aşırı normal ve yine her şey çok sıkıcıydı.Sonunda bu sıkıcı gün bitti diye seviniyordum.Eve geldiğimde güzel bir yemek yedik ve odama çıktım.Biraz dizi falan izledim işte klasik şeyler… Ah! Bu ses ne ya?
Koşar adımlarla aşağıya indim.Kız kardeşimi birisi merdivenden aşağı atmıştı! Ama kim niye böyle bir şey yapmıştı ki? Ayrıca evdeydik ya evdeydik.Kız kardeşimin yanına oturdum ve çığlık atıp, ağlamaya başladım.Yanıma ilk gelen babam oldu en son gelen ise anneannemdi. Kız kardeşimi hastaneye yetiştirene kadar çoktan öldüğünü biliyorduk. Annem bağıra bağıra ağlıyordu babam yine aynı şekilde…
Günler geçmişti. Belki de kız kardeşim yanlışlıkla merdivenlerden düşmüştü çünkü evde bunu yapabilecek kime yoktu.Ama babam rahat durmuyordu özel dedektif tutmuştu sadece o anlık eve birinin girme ihtimalini düşünerek.Başka bir sabaha daha uyanmıştık kardeşim olmadan, anneannem doktora gitmek için evden çıkmıştı, özel şoförümüz bu seferlik ona eşlik edecekti çünkü evde şu an onu doktora götürebilecek müsait biri yoktu.Anneannem evden çıktıktan beş dakika sonra özel dedektif içeri gelip akla gelmeyecek yerlere kamera koydu.Kırk beş dakika sonra anneannem eve gelip üstünü değiştirmek için kapıyı kapattığında bende kameraları izliyordum.O sırada çok değişik bir şey oldu.Anneannemin gayet sağlıklı bir insan gibi yürüdüğü gördüm! Ama bu nasıl mümkün olabilirdi anneannem bunca zaman numara mı yapıyordu ? Direk anneannemin odasına gittim ve onun öyle yürüdüğünü gördüğümü fark ettiğinde yüzündeki ifade emsalsizdi.Gerçekten ne diyeceğimi bilemedim ve odadan çıkıp annemin ve babamın olan yatak odasına doğru koştum ve bu gördüklerimi onlara da söyledim. Annemler tabi ki önce inanmadı ama sonra onlara kamera kayıtlarını gösterince inandılar.Üçümüzde koşarak anneannemin odasına çıktık ve onu elinde bir bıçakla bizi beklerken gördük.Sonra anneannem bize neler olduğunu anlatmak zorunda kaldı tabi ki.Söylediği şeyler bunlardı : ‘’Eşimi siz öldürdünüz biliyorum ve intikam almak zorundaydım ve evet kızınızı ben öldürdüm, hak etmiştiniz.’’
İstemsizce çığlık atmıştım ç
ünkü duyduklarıma inanamıyordum!Bu duyduklarımız karşısında sakin kalmak gerçekten mümkün müydü? Sonra anneannemden beklenmedik bir hareket daha, elindeki bıçağıyla kendini öldürdü!