Amerika Birleşik Devletleri’nde her 90 saniyede bir kişi eyalet veya federal hapishaneye mahkum ediliyor, bu da yılda yaklaşık 420.000. ABD, dünyadaki en yüksek hapsetme oranına sahip. Adalet ve ceza da dahil olmak üzere birçok nedenden dolayı hapsediyoruz, ancak ana gerekçelerden biri kamu güvenliği. Suçlardan, özellikle şiddet suçlarından hüküm giymiş kişilerin hapse atılmasının, geri kalanımızı daha güvenli hale getirdiği düşünülüyor.
Fakat tüm bu hapis cezası bize gerçekte ne kadar güvenlik sağlıyor?
Hapishanelerin suçu önleyebileceğini düşünmek için iyi nedenler var. Hapsedilme deneyimi, gelecekte hapishaneden kaçmak için birini suç işlemekten caydırabilir. Hapishane, uyuşturucu ve alkol tedavisi, eğitim veya danışmanlık gibi rehabilitasyon fırsatları sağlayabilir. Ve en azından, cezaevinde olan biri toplumda suç işleyemez, kriminologların “inkapasitasyon” dediği bir etki. Yine de cezaevlerinin suçu gerçekten artırabileceğine inanmak için iyi nedenler var. Sert cezaevi ortamı, akıl sağlığı sorunlarını şiddetlendirebilir, insanları saldırganlığa daha yatkın hale getirebilir veya onları alaycı ve hukuk sistemine karşı güvensiz hale getirebilir. Hapishaneler, mahkumları, sonunda iş bulmalarına yardımcı olabilecek arkadaşlarından ve ailelerinden izole edebilir. Ya da mahkûmlar, diğer mahkûmlardan nasıl daha iyi suçlu olunacağını öğrenebilirler.
Hapishanenin şiddet suçlarını nasıl etkilediğini incelemek için, çalışmamız, 2003 ile 2006 yılları arasında Michigan’da bir suçtan hüküm giymiş tüm bireylere ilişkin verileri kullanarak, cezaevine mahkum edilen kişileri toplum içinde denetimli serbestlik denetimine mahkum edilenlerle karşılaştırdı. şiddet suçları.
Çalışma, şiddet içeren bir suç işleyen ve hem hapis hem de denetimli serbestlik cezasına hak kazanan kişilere odaklandı. Bu tür insanlar tipik olarak soygun veya saldırı gibi suçlardan hüküm giydiler (tecavüz veya cinayet gibi daha ciddi şiddet suçlarından hüküm giymiş kişiler genellikle denetimli serbestlik için uygun değildir).
Bununla birlikte, gelecekteki şiddet içeren suçlardaki farklılıkların cezaevinin kendisinin bir sonucu olup olmadığını belirlemek zordur. Hapis cezasına çarptırılanların, hapis cezasına çarptırılmamış olsalar bile gelecekte şiddet içeren bir suç işleme olasılığı, denetimli serbestlik cezasına çarptırılanlardan muhtemelen daha fazladır.
Bu zorluğun üstesinden gelmek için, çalışma, rastgele bir deneyi taklit etmek için suçlu sanıkların yargıçlara rastgele atanmasını kullandı. Farklı yargıçlar, aynı ilçe adliyesinde bile, cezalarında daha sert veya daha yumuşaktır. Araştırma, daha sert yargıçlara rastgele atanan sanıkları, daha yumuşak yargıçlara rastgele atananlarla karşılaştırdı. Araştırma, birini hapse mahkum etmenin, serbest bırakıldıktan sonraki beş yıl içinde şiddet içeren bir suçtan hüküm giyme şanslarını etkilemediğini buldu. Bu, denetimli serbestlik cezasına çarptırılmış olabilecek kişiler arasında cezaevinin uzun vadede şiddeti önleyici bir etkisinin olmadığı anlamına gelir.
Ayrıca, mahkumların hala cezaevinde olduğu süre boyunca kısa vadede önleyici bir “inkapasitasyon” etkisi buldu, ancak bu etki normalde varsaydığımızdan daha küçük. Daha önce şiddet içeren bir suçtan hüküm giymiş bir kişinin cezasını müteakip beş yıl içinde yeni bir şiddet suçu işlemesini önlemek için bu tür 16 kişinin hapse atılması gerekir.
Bu bulgular iki nedenden dolayı önemlidir. Birincisi, sadece bir kişiyi hapse atmak yılda on binlerce dolara mal oluyor. Hapishanenin kısa vadeli ve küçük önleyici etkisi, bu doların diğer şiddeti önleme veya kamu güvenliği stratejilerine daha iyi harcanabileceği anlamına gelir. İkincisi aileleri ve topluluklar için olumsuz tali sonuçlarla ilgili endişelerle birleşen yüksek cezaevi maliyetleri, ülke çapındaki eyaletlerde hapis cezasını azaltmak için yeni çabalara yol açtı. Hapishane mahkumlarının yarısından fazlasının şiddet içeren bir suçtan hüküm giymiş olmasına rağmen, ceza adaleti reformlarının çoğu şiddet içeren geçmişleri olanları dışlıyor. Bu çalışmadan elde edilen sonuçlar, hırsızlık ve saldırı gibi suçlardan hüküm giymiş birçok kişinin kamu güvenliği üzerinde çok az etkisi olan hapis yerine denetimli serbestlik cezasınaçarptırılabileceği anlamına geliyor.
