Bir zamanlar Ceyla adında küçük bir kız yaşardı. Ceyla hayal kurmayı çok severdi. Gece uyumadan önce hep hayal kurardı. Hayallerinde kendisine her zaman yeni bir dünya tasarlardı. Bu dünyasının gerçek olmasını dilerdi ancak olmayacağını da bilirdi. Oysa yanıldığını bilmiyordu.
Aradan bir hafta geçmişti. Ceyla her zaman olduğu gibi yine hayal kurmaya başlamadan önce tüm hazırlıklarını yaptı. Esnedi, gözlerini ovalamak için elini yüzüne götürdü. Aniden puf, diye bir ses gelmişti. Ceyla’nın gözlerini açmasıyla birlikte aylardır düşlediği hayal dünyası karşısındaydı. Kendini rüyadaymış gibi hissediyordu. Kendisine bir cimcik atmıştı. Her şey gerçekti. Bunu o an anlamıştı. Çok şaşkın ve mutluydu. Hayal dünyasında bulutlar pamuk şekerden oluşuyor, arabalar havadaki bulutların yani pamuk şekerlerin oluşturduğu yolda kanatlarıyla gidiyordu. Para diye bir kavram yoktu. Okullar eğlenceli ve şato şeklindeydi. Şatolar havadaydı. Şatolara ulaşabilmek için pamuk şekerden bulut merdiveninden çıkılıyor, şatoya öyle ulaşılıyordu. Bu okul sıradan bir okul değildi. Okulda prensesler ve periler vardı. Bu dünyada Ceyla da bir prensesti. Ayrıca bu dünya şekerden oluşmuştu. Yerler donmuş çikolata, şelaleler beyaz ve siyah çikolata, ağaçlar ise baston şekerdendi. İstediğinde gökten yemek yağabiliyordu. Mesela istersek yağmur yerine gökten karpuz ve kavun yağabiliyordu. Kimse aç kalmıyordu. Her yerde barış var, hiçbir yerde savaş yoktu. Çok eğlenceli bir dünyaydı. Ayrıca bu dünyada insanlar uçabiliyor hatta ışınlanabiliyordu. En özeli de herkeste özel güçlerin olmasıydı. Mesela biri eşyaları şarkı söyleyerek havada uçurabilirken bir başkası da hayvanların konuşmasını anlayabiliyordu. Artık Ceyla bir karar almıştı. Zaten annesi ve babası da burada olduğu için eve gitmenin yolunu bulsalar da buradan ayrılmamaya, hep burada yaşamaya karar vermişlerdi. Öyle de yaptılar. Ceyla ve sevdikleri, Ceyla’nın hayal dünyasında mutlu mesut yaşadılar.