CEMİLE TEYZE

Uyanır, her sabah çiçekleri ile konuşurdu, ta ki o güne kadar. O gün günlerden Çarşambaydı. Cemile Teyze her sabah olduğu gibi çiçekleri ile konuşmaya gitti, demek isterdim. Ama o gün Cemile Teyze bırakın çiçeklerle konuşmayı, bahçeye bile çıkmamıştı. Salona indiği gibi aldı telefonu başladı oynamaya. Normalde Cemile Teyze asla telefona bakmazdı. Bütün gününü bahçede geçirirdi. Ama o gün sadece yemek yiyip telefona bakmıştı. Aradan saatler geçmiş, ama Cemile Teyze hiçbir şey yapmamıştı. Cemile Teyze çok çalışkan, titiz ve temiz bir insandı ama o gün yerinden bile kıpırdamaya üşeniyordu. Tekrar zaman geçti ve Cemile Teyze yatmaya hazırlandı. Ertesi gün aklı başına gelmişti ve koşa koşa bahçeye çıkmıştı ve ne görsün! Bütün çiçekleri ölmüş! Çok üzülmüş ve ağlamaya başlamıştı. Tam dokunayım derken, bir alarm sesi duymuştu ve uyanmıştı; bunların hepsinin rüya olduğunu anlayınca çok sevinmişti. Aynı zamanda asla üşengeç olmayacağını bir kez daha anlamıştı 🙂