Çekilen Acı İle Gurur da Duyabilirsiniz Bu Tamamen Size Kalmış

Hayatınızda yaptığınızın hatalardan dolayı duyduğunuz ve yoğunluk derecesine göre insanı az ya da çok kemiren olaylar- eğer düzeltilemeyecek bir durumsa ki bu en korkuncudur!- sizin peşinizi asla bırakmaz. Lakin hatayı düzeltmek için en azından bir deneme, girişimde bulunulmalıdır. Kanımca tabi koşullara da bağlıdır. Tabii ki durumlara da… Sonu içsel patlamaya kadar ulaşabilecek, en az yaşanılması istenenlerin başında gelen duygudur pişmanlık. Telafisi olmayan olaylara bağlı kalıp sadece kendimizi yitirmektir.
Geçmişte yaptığınız hatalar yüzünden şu anınızı mahvetmeyin. Yapılan yanlışları da hata olarak görmeyin. Yaptığınız yanlışlara bir daha düşmeyin. Düştüğünüz de kaldıracak kimseniz olmasa da düşmemeniz için sizi tutan tecrübeleriniz olacak bu hayatta. Tecrübelerinden asla zararını görmezsiniz. Hiç bir tecrübeyi “denememeliyim” diye yorumlamayın. Denememekle pişmanlığı cebe atmış olursunuz zaten.
Yapacağınız işi yapmadan önce binlerce kez düşünmenize gerek yok. Fazla düşünürseniz çok daha fazla pişman olursunuz. Toplaşın; yapmanız gereken tek kuralı söylüyorum. Yaptığınız herhangi bir eylemden pişman olmak istemiyorsanız iç sesinizi dinleyin.. Kendinizi dinleyin. Ne kadar çok istediğinizi ya da istemediğinizi sorgulayın. Heyecan var mı ? Kıpırtı var mı ? Aklınızda şüpheye dair bir şey var mı yok mu bir sorgulayın kendinizi. Tabii ki iç sesiniz sayesinde karar verdiğiniz olayı yaptıktan sonra ki başarı oranı hakkında bir şey diyemem ama pişman olma açısından pişmanlık çekmezsiniz diyebilirim. İlla başarılı olmam lazım, mutlu olmam lazım veya güzel olmak zorunda diyerek yapmayın. İstediğiniz, arzuladığınız için yapın. Eğer tutacağınız yol bunun üzerine olursa zaten pişman olmazsınız.
Peki ya yaptıklarımızdan duyduğumuz gurur ne olacak? Kabiliyetimizin yettiği belki de şansa yaptığımız çoğu şeyden de gurur duyuyoruz. Belki de abartıyoruz. Yapamadıklarımız için gelişmek yerine herkese yapabildiklerimizi gösteriyoruz. Çünkü göstermediğimiz taraf bizim de görmek istemediğimiz taraf. Yapamadıklarını başka insanlar yapınca daha da kötü! Vücudunu tam anlamıyla vazgeçmişlik sarıyor. Bir de bunun üstüne Steve Jobs “ Yaptığımız şeylerden gurur duyduğum kadar, yapmaktan kaçındığımız şeylerden de gurur duyuyorum” demiştir.
Açıkcası yapmaktan kaçtığım her şey benim eksik yanımdır. Kendimi yeterli görmüyorumdur veya korkuyorumdur. Doğmamış olmak ve ölmemek. Sanırım bütün yapamadıklarımızın temelinde yatan bu ikisidir. Hangi coğrafyada kimin çocuğu olarak doğmak elimizde olmadığından yapamayacaklarımız aşağı yukarı bellidir. Hele de uzun yıllar boyunca yeteneklerinizi keşfetmenize veya ilgilerinizin karnınızı doyurmasına imkan vermeyen bir toplumdaysanız yapamayacaklarınızın listesi uzar da uzar. Derken neyi sevdiğinizi veya neyin sizi mutlu edebileceğini aşağı yukarı kestirmeye başladığınız günlerde, artık bunları yapmanın da anlamsız olduğunu düşünmeye başlarsınız. Ömür de geçmiştir. Zaman her türlü aleyhinize işlemiştir ve başlamaya karar verdiğiniz bir işe enerjiniz de kalmadığını görürsünüz. Doğal olarak yapamayacaklarınız listesi karın boşluğunuza bir tekme veya boğazınıza bir yumruk olur. Bir bakarsın ki yapamayacaklarını yapmış olanlar da senin gibi yaşlanmış, kaçınılmaz olan ölüme doğru koşar adım gidiyor. Anlamsız olduğunu düşünürsün bu kez tüm debelenmelerin, bocalamaların. Yapamadıklarınla gurur duyacak bir zaman veya mekan var olmamıştır. Fakat şunu da unutmamak gerek ki hayatının gidişatını değiştiren yolların açılma sebebi kapattığın yapamadıkların kapısıdır. Bugüne kadar başardığın şeylerin temeli yapmaktan vazgeçtiklerindir.
Ha birde yaptıklarınla gurur duyma vardır. Şahsen gururun anlatılacak bir kısmı yoktur. Bazen gururu tanımlamak için bir insanın geçen zamanla ne kadar değiştiğini ve ne kadar güçlendiğini fark ettirecek olaylarla karşılaşması ve sonunda kendi kendine gülümsemesi. Hiç kimsenin anlamayacağı fakat aslında o kişi için çok büyük şeyler ifade eden de denilebilir. Bazen de Nietzsche gibi seksen yıl önce söylemiş olduğu “ Gerçekte çekilen acılardan gurur duymak gerekir, her acı bize yüksek bir aşamada bulunduğumuzu anımsatır.’ Ne ilginç, değil mi!” sözü ile tanımlarsınız. Yapamadıklarınızla gurur duymak ve duymamak aynı kapının yoludur. O yüzden yapamadıklarınız size acı verirken acınızla gurur da duyabilirsiniz. Bu tamamen size kalmıştır.