Oradaydı, görüyordum. Atının üstünde iş başındaydı. Yanında bir sürü asker ve silah vardı. Eve koşup ona bir mektup yazmaya başladım.
“Sevgili Atam,
Biliyorum iş başındasın ama bu mektup benim için çok önemli. Bir tek bu olayı sen çözebilirsin. Babam savaşa gitti ve geri dönmedi. Onu hiç gördün mü Atam? Babamın ismi Salih Bozok. Şu anda paramız olmadığından bana her gün köyümüze yemek ve su verme görevi düşüyor. Annem topladığım paraları ise kasaya koyuyor. Atam lütfen bize yardım et.
Saygılarla Atam,
Hilal”
Mektubu katlayıp postacı Fikret abiye verdim. Fikret abiye şöyle dedim: “Fikret abi bu benim canım Atama.” Fikret abi yarın Atama ulaştıracağını söyledi. Çok sevinmiştim koşup anneme bu olayı anlattım.
Zamanla ülkemizi nasıl kurtardığına şahit oldum. Onun sayesinde yenilikler peş peşe gelmeye başladı. Bizlere hak, özgürlük ve medeniyeti verdi. Mustafa Kemal Atatürk olmasaydı halimiz nasıl olurdu? Bunu düşünmek bile istemiyorum. Şimdi görev bizlere düştü. Cumhuriye’ti yaşatacak ve ileriye taşıyacak olan bizlerdik.
İyi ki cumhuriyet ilan edildi.