Canım Annem,
Son birkaç haftadır benden haber alamadın, endişelisin, bilirim. Kardeşlerim de telaşlanmıştır. Çok meraklanmayın, karnım tok, vaktim yerinde. Ama yurtta durum vahim. Düşman devletler vatanımızın her bir yanını sarmış durumda. Bu yüzden benim gibi gençleri okullardan alıp cephelere gönderiyorlar. Benim düştüğüm cephe ise Çanakkale. Güzel bir şehir, düşman askerleri olmasa çok daha güzel bir şehir olacak. Yanımdaki asker arkadaşlarım da çok iyi insanlar, hepsi vatanımız için canını vermeye hazır. Ben de babamın kanını yerde bırakmayıp düşman askerlerini yurdumuzdan kovmak için var gücümle savaşacağım. Şehit olursam çok üzülmeyin ve arkamdan ağlamayın. Bilin ki savaş bir Türk için düğün, şehadetse erişebileceği en şanlı rütbedir. Buradaki askerlere yardım etmek için istekli olduğunu bilirim. Bu yüzden senden bir iyilik isteyeceğim. Kış vakti yaklaşmaya ve havalar soğumaya başladı. Erzaklarımız da büyük bir hızla tükeniyor. Ayağımıza giyeceğimiz çoraba, üşüdüğümüzde sokulacağımız bir battaniyeye muhtacız. Birkaç hafta sonra bir arkadaşım erzak toplamak için köyleri gezecek. Bizim evde de çok bir şey yoktur, biliyorum ama evlerden topladığımız perdeler bile yaralarımızı sarmaya yeter. Bu yüzden evde bizim işimize yarayacak şeyleri toplayıp hazır etmeni rica ediyorum.
Allah’a emanet olun.