Tarih 18 Mart 1915’i gösteriyordu. Ülke uzun süredir savaştaydı. Herkes perişan durumdaydı, artık zafer bir an önce alınmalıydı. İşte o zafer bugün alınacaktı. Herkes çok heyecanlıydı. Zafer bugün kesin olarak alınacaktı, alınmak zorundaydı. İki taraf da çok yıpranmıştı, artık kazanan belli olmalıydı. Gençler ülkelerinde rahat nefes almalıydı. Savaş zaten 18 Mart’ta bitmişti. İşte 18 Mart akşamı her şey belli oldu ve Atatürk, silah arkadaşları ile beraber bu savaşı başarı ile atlattı. Ülke artık çok rahattı. Sokakta rahat nefes alabiliyorduk, kadınların ve çocukların üzerinden stres kalkmıştı. Fakat ülkede kayıp çok fazlaydı. Çoğu kadın artık yemek sofrasında tek, çocukları ve kocaları vatan uğruna şehit düşmüştü. Fakat çoğu Türk kadını gururluydu, en azından vatan için şehit oldular diye kendilerini teselli ediyorlardı. Ülkede eski nüfus ve neşe yoktu artık. Okullarda çocuk bile kalmamıştı, çoğu okul öğrenci mezun edemedi o dönem. Öyle bir kayıp vardı ülkede. Artık sokaklar çocuk seslerinden yoksuldu. Sadece kuş sesleri hakimdi. 10-16 yaş aralığında çocuk yoktu neredeyse ülkede. Tabii bir bu kadar büyük erkekler de şehit olmuştu, çoğu kadın duldu, evde kızıyla kalmışlardı. Bazı kadınlar bebekleri ile evde kaldı. O sene bebeklerin neredeyse hepsi babasızdı. Bazı fedakar kadınlar vardı, onların da hakkı yenmez. Çok büyük rolleri var savaşı kazanmamızda, hiç kimsenin hakkı yenmemeli. Herkese minnettarız, bütün emeği geçenleri saygı ve sevgi ile anıyoruz, hepsi kalbimizde yaşıyor.
Çanakkale Zaferi
(Visited 3 times, 1 visits today)