Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek Anadolu’nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmed’in yattığı yerdir.
Çanakkale Savaşı… 130 bin şehit, 97 bin yaralı. Bizim şehitlerimizin kanı ile kırmızıya bürünmüştü her yer. Cesaretliydi bizim askerlerimiz. Düşmanın mermileri ve topları daha fazlaydı, daha güçlülerdi. Bizim askerlerimiz buna rağmen kararlılardı, kanlarının son damlasına kadar savaşacaklardı. Savaştılar da. Çanakkale savaşı tarihin en kanlı savaşları arasındadır. Askerlerimiz çocuğunu, annesini, eşini bırakıp gidiyordu savaşmaya.
Ne kadar zor bir savaş olduğunu anlatmaya kelimeler yetmez. Metrekareye tam 6000 mermi düşüyordu. Milyonda bir rastlanan mermilerin çarpışması, Çanakkale Savaşında gerçekleşti. Bizim askerlerimiz açtı, uykusuzlardı, çok yorgunlardı… Ama savaştılar, kanlarının son damlasına kadar vatanı için, Türkiye için savaştılar. ‘’Ben size taarruzu değil ölmeyi emrediyorum diyen bir liderimiz ve cesur bir Türk ordumuz vardı. Çanakkale geçilmez dediler, Geçemediler…