İnsanoğlu gün geçtikçe teknolojiyi geliştiriyor fakat unuttuğu bir şey var insanlar birbirinden uzaklaşıyor. Evler artık yataylamasına değil dikeylemesine oluyor. Bu da evleri birbirinden uzaklaştırıyor ve giderek evlerimiz yatay uzunluğu azaldıkça şu an ki bir daire giderek 4 daireye bölünecek. Bu da demek oluyor ki artık uzaklaşacağız, teknoloji yaygınlaştıkça yok olacağız ve şu an ki mazlum ülkelere yardım edemez hale geleceğiz. İnsanlar bu hale geldikçe insan sevgisi diye bir şey kalmayacak. Bu teknolojiyi içimize Facebook ile soktular ve devamında Instagram, Snapchat, Swarm gibi sosyal medya ürünleri geldi. Zamanla bu sosyal medya siteleri; kardeşlik, paylaşma, yardımlaşma gibi kavramları ortadan kaldırdı. Eskiden evler yatay şekilde uzandığı için; Misafirperverlik gibi kavramlar vardı. Fakat bu kavramlar yok olmaya başlıyor, Türk Türklüğünü yitirmeye başlıyor. İnsanoğlu eski çağlarda ‘ev alma komşu al’ diye bir söz söylemişti. Bakıyorum da pek böyle bir söz kalmadı. İnsanlar park yeri için bile kavga etmeye başladı. İnsanlar birbirine yardımlaşacağı yerde çalmaya başladı. Oysa ki o ondan çalmak yerine istese yardımlaşma duygusu daha da yükselecek. Ama insanlar çalışmak yerine kolay yoldan: Hırsızlık, dilencilik gibi faaliyetleri tercih ediyorlar.
Biz insanlarla birleştiğimizde yapamayacağımız bir şey olmadığını kaç kez kanıtladık ve hala insanlar bu kanıtlara rağmen birleşmek istemiyorlar. Bir araya gelsek önümüzde hiç bir engel kalamayacak. Biz insanoğlu yardımlaşma, paylaşma gibi duygularımız gelişmediği sürece hiç bir şey yapamayız. Bunun için biz birlik olalım ki önümüzde hiç bir engel kalmasın. Biz hepimiz kardeşiz kökeni ne olursa olsun hepimiz kardeşiz. Hepimiz bir Dünya’nın içinde yaşıyoruz. Bu yüzden paylaşmayı, yardımlaşmayı öğrenerek birbirimize destek olmamız gerekiyor. İnsanlar bunu anladığında çok geç olabilir. İnsanlar birbirleri ile yardımlaşmayı bilince ne açlık kalır; ne fakir, ne susuz, ne de evsiz kalır.
Bir damla suya muhtaç kalacağımızı bildiğimiz halde neden o kadar çok açarız ki… Köyden şehre geliriz ama köy kahvaltısına para veririz. İnsanlarla yardımlaşma ve paylaşma o kadar önemli ki. Umarım insanoğlu da bunu anlar ve düzeltir.