BÜYÜK PATLAMA
‘’Bugün insanlık tarihinin en kutlu günü sevgii vatandaşlarım gururlu rus ordusunun değerli bilim insanları sonunda başardı, halkımız artık rahat etsin bu koca dünyada ve hatta galakside biricik olan bu şeyi başardı artık ne amerika ne de almanya bizimle boy ölçüşebiir maddenin en küçğk halini parçaladık evet doğru anladınız değerli ordumuzn bilim insanları atomu parçaladı.Doğrusu bu kadar kudretli bir güç nasıl madenin en küçük parçasına saklanmış şaşırıyor insan .Koca oduları küçük bir hamleyle yok etmek artık elimizde galibyetimiz kuşusuzdur ‘’ bütün ülke hatta yayın yapılan diğer ülkeler radyoları başında Mitvveskinin konuşmasını hayretle dinliyor yüce rusya güçlü ordu gibi yüceltici kelimeler kullndığında coşkulu tpkiler veriyordu.o gün her ne kadar ne olduğunu anlamasam da ben de ayak ydurmay açalışıyor sözlerinini çoğunun mübalağlardan ibaret olduğunu bile bile seviniyordum.Yaklaşık 75 yıldır sefalet içinde savaştaydık. Güneş uzun süredir hiç doğmuyor gibiydi sanki artık gün ve gece kavramını kaybetmiş öylece yaşıyorduk.Savaş esnasında kullanılan toplar ,silahlar , trenler AMÜF’ler (acil muhimmat üretim fabrikaları) ve niceleri yüzünden hava kirliliği artık kontrol edilemez bir hal almıştı temiz bir hava almak şöyle dursun hava filtreli maskelerimiz olmadan evlerimizde bile durmak neredeyse imkansızdı . ‘’Bizim zamanımızda da savaşlar olurdu ama hiç gökteki maviliklere kara perdelr çekilmemişti’’ derdi anneannem .Haklıydı böylesi kısa sürede göz gözü görmez hali almıştı ama nasıl olduğunu kimse açıklayamıyordu belki de açıklamıyorlardı o kadar sıkıntının arasında hav akirliliği insanların artık normal gördüğü bir durum halini almıştı. Önceleri (bundan yaklaşık 20 sene önce savaş 50.yaşını doldurmadan önce yani ) kuzeye özel en soğuklara bile dayanıklı mor kış papatyaları kaplı yollar artık mermi kovanları ve diğer atıklardan geri dönüştürülmüş kaldırımlarla kaplıydı. ‘’yüce rus ordusunun ‘’ yeni icadı olan bu yollar tank ve zırhlı araçların üzerinde sorunsuz hareket edebilmesi için özel tasarlanmıştı.Çünkü savaşın bir sonu yoktu bir yerede durmuyordu miteskii zafere giden her yolun baki olduğu bir politika izliyordu. İnsanlar önemli işe yarar ve naçiz olarak öncelik sıralamasına koyulmuştı. Siyaset ve ordu liderleri halk ve işçilerle tek iletişimlerini radyo, aylık mesajalr ve yıldı birkaç kez çıkarılar Anons gazatesiyle kuruyordu. Savaşın ana üssü olan moskovada yaşadığğımız yıllaarda bile bu liderlerden hibirini görmemiştik sadece sözde ve yazıda var olmalarına rağmen öncelik piramidinin en stünde onlar vardı. Onlardn sonra rütbeli askerler fabrikatörler,hizmet görevlileri, tecrübeli ve temel işçiler Pİramitin en altında benim de içinde bulunduğum sıradan sviller geliyordu gördüğmüz muamelden ötürü bu piramitte yer almamız bile şaşırtıcıydı. Sivil halk savaştan oldukça uzak kalmaya yaşamaya devam etmeye çalışıyordu. Çalışamaz damgası almış bütün yaşlılar küçük çocuklar ve siviller şehir merkezinden 150 kilometre uzakta fabrika ve eğitim kamplarının bulunduğu köylerde yaşıyorduk.Bu kamplarda doğmuş ve dah ahiç dışarı çıkammaışş olan insan sayısı oldukça fazlaydı buradaki hizmetler kısıtlıydı sğlık ve ulaşım hizmetleri neredeyse yoktu.Tedavisi kendinsinden daha değerli olanları tedavvi etmenin gereksiz olduğu hakkında bir yazı yayınlamıştı geçen ayki Anons gazetesinde. Kadınlar çocuklarını eşlerini bırakmış hep birlikte üretim kamplarının lojmanı olan toplu evlerde ya da 
silahsız kamplarda yaşıyordu.Birisi bana böyle bir şey söylese imkansız derdim ama artık hayat böyleydi:umutsuz,kasvetli ve yorucu