Yine Bir Cumartesi günü, yataktan kalktığım gibi kahvaltımı yapmıştım. Çünkü gerçekten çok geç uyandım. Kahvaltımı yapınca hemen kitabımı okumaya koyuldum. Kitabımı okuduktan sonra arkadaşımı dışarıya çağırdım. Beraber dışarıya çıktığımızda, beraber oyun oynadık. Oyunumuzun ortasında durmak istedi ve bana bir şey söylemek istedi. “Bunu duymaya hazır mısın?” dedi ve ben de “evet.” dedim. Bana “artık seninle arkadaşlık etmek istemiyorum.” İlk başta oracıkta bayılacak gibi oldum ve sonra kendimi toparlayıp “neden?” diye sordum. O da bana “sen bir gün dışarı gelmeyince seni gizli gizli takip etmek istedim ve gittiğin yer gerçekten çok yanlış bir yerdi ve aynı zamanda orada da ok ile elmayı vurmak yerine adamı bilerek vurdun. Ben bir katil ile arkadaşlık edemem!” deyince ne söyleyeceğimi bilemedim. 5 dakika boyunca bakıştık sonra beni kötüleyerek eve gitti. Ben de üzülerek evime gittim ve annem şüphelenmesin diye her gün dışarı çıkıp orada oturarak yaptıklarımı düşündüm. Eğer bunu yapmasaydım belki en azından burada arkadaşımla oturup oyun oynayabilirdim.
