Kendimi sorguladığım anlarda, gökyüzüne bakarım. Bulutlar, sürekli şekil değiştirir, bir an burada, bir an orada olurlar. İnsanlarda bulutlar gibi değil mi zaten?Bulutlar istedikleri zaman kolaylıkla renk, şekil ve boyut değiştirebilir.Bulutlar gökyüzünde özgürce süzülür, rüzgar onları nereye sürüklerse dertsiz,tasasız savrulurlar..Belki de tüm dünyayı görme şansı olan da bulutlar değil midir zaten? Gökyüzüne baktıkça düşünürüm, bir bulut olsaydım hayat nasıl olurdu diye. Eğer bir bulut olsaydım, bazen güneşin sıcak ışıklarıyla aydınlanır, gökkuşağının renklerine bürünür, bazen de fırtınaların ortasında kopan bir kasırgaya dönüşürdüm.Eğer bir bulut olsam hiç sorunum kalmazdı.
İnsana ne zor gelir yalnızlık çünkü sosyal varlıklarız, ama bir bulut olsaydım yalnız olsam da sıkılmazdım.Bazen diğer bulutlarla bazen de kendi başıma gökyüzünde dolaşır, tüm dünyayı yukarıdan seyrederdim.Yaşadığımız şehirleri, yükselen dağları, uçsuz bucaksız okyanusları ve yeşil ormanları görürdüm.Bunlardan daha da iyisi belki bir insan olarak yapamadığım bir biçimde doğaya yardımım dokunurdu yağışlarımla.Onca çocuğu, hamileyi, yaşlıyı kısacası insanları kuraklıkla beraber gelen açlık ve susuzluktan kurtarırdım.
Tabi bir bulut olmak sonsuza kadar var olacağım anlamına gelmezdi.Her şeyin bir başlangıcı ve sonu vardır.Aynı insanların bu dünyaya gelip gitmesi gibi bulutlar da doğar ve dağılırlar.Ama bu döngü içinde en önemlisi şudur ki, ister bir bulut olun ister bir insan, anı yaşamak ve hayatın güzelliklerinin farkında olmaktır.Ben eğer bir bulut olsaydım, özgürlüğün ve dönüşümün sembolü olurdum.