Eğer bir bulut olsaydım gökyüzünde özgürce süzülürdüm. Hiçbir şey beni tutamazdı, hiç kimse bana “Nereye gidiyorsun?” demezdi. Bulutlar hep gitmek ister, hem de nereye gittiklerini bilmeden. Belki ben de böyle olurdum, ama bu sefer bir yere gitmeye karar verirdim. Hem de herkesin görebileceği bir yere.
Bugün okulda bir sürü arkadaşım vardı. Sabah sınıfta gülüp eğlendik, öğle yemeğinde dışarıda koşturduk. Ama yine de aklımda bir düşünce vardı: Eğer bir bulut olsaydım, acaba her şey daha kolay mı olurdu? Bulutlar, gökyüzünde hiçbir yere bağlı olmadan sadece süzülürler. Hiç kimse onlara neden bu kadar yavaş gittiğini ya da neden o şekli aldığını sormaz. Sadece var olurlar, mutlu ve hafif.
Eğer bir bulut olsaydım belki de bütün dünyayı gezebilirdim. İstediğim her yere gider, oradan oraya süzülürdüm. Sabah güneşiyle birlikte doğudan batıya, akşam rüzgarıyla kuzeyden güneye. Bir bulut olmak, bir çocuk gibi olmak demekti: Her şeyin bir macera, her şeyin bir oyun olduğu bir dünyada yaşamak. Hem de hiçbir şeyden korkmadan.
Ama sonra fark ettim, belki de bulut olmak istemiyorum. Çünkü burada, okulda, evde, bahçede arkadaşlarım var. Onlarla gülüp eğlenmek, onlarla oyunlar oynamak, bazen birlikte düşünmek bile çok güzel. Bir bulut olsaydım, belki kimse beni görmezdi. Ama ben insanlar arasında olmak istiyorum. Onlara “Beni görmek ister misiniz?” diye sormak ve onlar da “Evet!” demek istiyorum.
Güzel bir gün, gökyüzü çok parlak, güneş tam tepedeydi. Pencerenin önünde bir çimenlik alanda oturup bulutları izledim. Bir bulut olsaydım, belki de tam şimdi o çimenlerin üstünde duruyor olurdum. Ama ben bir çocuk olduğum için, şu anda da burada olabilirim. Kimse bana “Neden bir bulut olamıyorsun?” demiyor. Çünkü ben, bulut olmak için değil, kendi gibi olmak için buradayım.
Ve o an, bulutları bir daha izlerken fark ettim: Bulutlar süzülürken, biz de kendi yolumuzu buluyoruz. Herkes bir gün bulut gibi süzülecek ama bir gün geri dönecek. Çünkü bulutların içinde, her zaman bir parça mutluluk vardır. Ben de, şu anki gibi, gülümsediğim her an bir parça mutluluk bırakıyorum. Bu, bulut olmaktan çok daha güzel bir şey.