Eğer bir bulut olsaydım, gökyüzü benim sonsuz yuvam olurdu. Mavi ve derin bir deniz gibi görünürken, o denizin üzerinde usulca süzülürdüm. Bir çocuk hayali kadar hafif, bir anı kadar geçici olurdum belki de, ama gittiğim her yerde izler bırakırdım.
Sabahın ilk ışıklarıyla yola koyulurdum. Gökyüzünün renkten renge boyandığı o anlarda, rüzgârın rehberliğiyle çocukların kahkahalarının yankılandığı bir köyün üzerinden geçerdim. Aşağıdaki tarlalarda çalışan insanların gözü bende olurdu. “Ne kadar nhafif ve huzurlu!” derlerdi belki de, benimle birlikte bir anlık uzaklaşmak için yorgunluklarından.
Öğleden sonra, bir şehrin üzerine gelirdim. Binaların üzerinde gölgeler oluşturup sokakları serinletirdim. Belki bir okul bahçesinde oynayan çocuklar, bana bakarak şekillerimi yorumlar, “Bu bir tavşan! Hayır, bir gemi!” diye tartışırlardı. Onların hayal gücünü beslemek, benim görevim olurdu.
Akşam yaklaşıp gökyüzü alacakaranlığa bürünürken, dağların arasında bir nehrin üzerine yağacak yağmura dönüşmek isterdim. Toprağa can verir, çiçekleri uyandırırdım. Ağaç dallarından yavaşça damlayan su, şarkım olurdu. Yağmurun sesi, insanlara dinginlik ve huzur getirirdi,.
Ama sadece mutluluk da getirmezdim. Bazı zamanlar ben birçok insanın gökyüzünü karartan bir haber olarak algıladığım yağmurları taşır, pikniklerin bozulmasına, insanların aceleyle koşturmasına neden olurdum. Bunun farkında olarak, yine de her zaman dünya için faydalı olma umuduyla görevimi yerine getirirdim. Yağmur, çoğu zaman önce şikayet edilse de, sonrasında bereketin habercisi olurdu.
Ve gece… Yıldızlarla raks ettiğim, dolunayın beni nazikçe selamladığı vakit. Belki çoktan dağılmış, ama bir yerlerde hala rüzgârla seyahat ediyor olurdum. Denizin üzerinden geçerken, balıkların suyun yüzeyine yakınlaştığını görürdüm. “Eğer bir bulut olsaydım, ne kadar özgür hissederdim,” diye düşünürdüm.
Eğer bir bulut olsaydım, sadece gökyüzünde var olmakla kalmaz, hayatta izler bırakmanın ve bağ kurmanın önemini anımsatırdım. Tıpkı insanların birbiriyle olan ilişkileri gibi; bazen gülümsetir, bazen de bulut gibi gelir karşınıza hep bir anlam taşır. Belki bulut olamayacağım yada değilim, ama hayallerimle dünyaya dokunabilirim.