Soğuk bir gece, Ali ile birlikte soba için topladığımız odunları eve götürmek için yola çıktık. Kaşımızda yaşlı bir amca belirdi suratı şiddetle yağan karlar yüzünden görünmüyordu biraz yakınlaştık ve yardıma ihtiyacı olup olmadığını sorduk.
Adam bizi göremediğini ve sesimizi de çok alçak duyduğunu söyledi ve bizde ona ‘’YARDIMA IHTIYACINIZ VAR MI?’’ diye bağırdık o da bize evinin yolunu bulamadığını ve soğuktan çok üşüdüğünü söyledi. Bunu duyunca hemen kendi montumu çıkarıp adama verdim ve tabiki evinin tam olarak nerede olduğunu sordum çünkü bizim köyde bilmediğim yer çok azdır. Adam evinin 48 numara olduğunu söyledi ve o evde yaklaşık yarım saatlik bir yürüme mesafesine sahip. Derken kar daha da şiddetli yağmaya başladı ve saat de giderek gecikmeye başlamıştı ve annemiz evde tek başına bizi bekliyordu ısınmak için, orada bir karar vermemiz gerekiyordu adamı evine bırakmak ya da anneme odunları götürmek ve biz adamı evine götürmeyi seçtik çünkü durumu hiç de iyi gözükmüyordu.
Sonunda vardık ve karşımıza kocaman 4 katlı bir müstakil ev çıktı doğduğumdan beri burada yaşamama rağmen burayı hiç ama hiç görmemiştim ve sonra adam şunu diyerek bizi evine davet etti ‘’bu saate onca yol geri dönülmez çocuklar bu yüzden gelin bu gece benim misafirim olun ‘’ dedi bizde çok üşüdüğüm için reddetmedik bu teklifi. Biraz sohbet ettikten sonra ona annemizin hastalığından bahsettim ve yaşlı adam bize teşekkür etti ve dedi ki ‘’Bugün bana ise yarın sana’’. Ve ertesi gün sabahtan kahvalımızı da yapılıp çıktık malikaneden ve evimize döndük annem telaş içindeydi ve ona her şeyi anlattık ve bizimle gurur duydu ve kapımızı biri çaldı, postacı gelmişti ve elinde bir zarf tutuyordu bizim için olduğunu söyledi ve kimden geldiğini bilmediğini söyledi ve zarı açtık , içinden ‘’bu annenizin hastalığını karşılamaya yetecektir’’ yazıyordun ve içinde gerçekten para vardı
O gün o kadar sevindik ki annemi artık hasta olmayacaktı ve hayatını keyifli bir şekilde sürdürebilecek onun adina ikimiz de gerçekten çok sevindik.