Sevgili Josephine,
Seninle 1 yıla yakındır görüşemiyoruz. Beni sattığın yerde çok mutluyum ama geldiğim ailenin çok garip davranışları var.
Senin evinde senin yeni resimler çizmeni izlerdim şimdi ise evin içerisinde hep bir bağırış çağırış var. Sanki senin bir resminde gördüğüm lunapark gibi bir yerdeyim. Bu aile sanırım senin kadar resim sevmiyor, bir odada 5 civarı arkadaşım oluyor. Aslında bazı resimler bunun normal olduğunu söylüyor ama senin evinden geldikten sonra bana çok yetersiz geliyor.
Bu aile sürekli bir şekilde yerimi değiştiriyor. Beni ilk aldıklarında evin küçük kızı olan Anna’ya hediye olarak gelmiştim. Anna beni baş ucuna asmıştı. Birkaç hafta sonra Anna bir çocukluk fotoğrafıyla benim yerimi değiştirdi. Uzun süre orada kaldıktan sonra beni salona getirdiler, salonda çok sıkılıyordum çünkü oradaki çoğu resim benden büyük ve ciddi resimlerdi beni aralarına almadılar, zaten 2 hafta kadar sonra oraya yakışmadığım düşünülüp beni evin genç kızı olan Mary’nin odasına geçirdiler. Mary ailedeki en zevkli kişi gerçekten odasındaki resimlerin sayısı bana eskileri hatırlattı, odası çok eğlenceliydi uzun zaman sonra bu eve alıştığımı hissettim.
Artık seni ne kadar özlesem de gerçekten buraya çok alıştım, hepsi Mary ve onun odasındaki resimler sayesinde…