Evimizin bodrum katındaki sandık, çocukluğumdan beri merak ettiğim ama açmaya cesaret edemediğim bir gizemdi. Annem ve babam, sandığın ailemizin en eski yadigârlarını sakladığını söylerlerdi ama detay vermezlerdi. “Bir gün, zamanı gelince öğrenirsin.” derlerdi.
Bir yaz akşamı, evde kimsenin olmadığı bir zamanda, bodrum katına indim. Kalbim hızla atıyordu. Sandığın önünde durup eski kilidi açtım. İçinde eski fotoğraflar, sararmış mektuplar, küçük kutular ve anı defterleri buldum. En dikkat çekici olanı, en altta yer alan tomar belgelerdi.
Belgeleri inceledikçe büyük büyükbabamın Osmanlı İmparatorluğu zamanında önemli bir devlet adamı olduğunu öğrendim. Sıradan insanların hayatlarını etkileyen gizli anlaşmalar ve vicdan azabı çeken itiraflar, onun halkı korumak için kendini feda ettiğini gösteriyordu. Bir başka belgede, annemin tarafının aslında çok zengin bir aileden geldiğini ve büyük bir iflasla servetlerini kaybettiklerini öğrendim.
Sandığın içindekiler, sadece ailemin tarihini değil, kimliğimi de yeniden değerlendirmemi sağladı. Artık sadece sıradan biri olmadığımı biliyordum. Ailem, tarihte önemli roller üstlenmişti ve bu bilgi, hayata bakışımı tamamen değiştirdi. Geçmişin ağırlığını ve değerini daha iyi anladım. O günden sonra, ailemin geçmişine dair daha fazla bilgi toplamak için araştırmalara başladım. Sandık, kim olduğumu ve nereden geldiğimi anlamamı sağlayan bir kapıydı.