Dayanışma, yardımlaşma, sevgi, saygı vs. ne kadar güzel kelimeler değil mi? İnsana mutluluk veriyor. Ama maalesef bize çok uzak kelimeler.
Mesela şu an yaşadığımız toplumda kim birbirini seviyor? Ya da kim birbirine yardım ediyor? Hırs, idealler, para, rekabet hepsi bizleri büyülemiş. Herkes herkesten daha iyi olabilmek için hep savaşıyor. Herkes birbirini eziyor. Herkes kibirleniyor. Peki neden?
Neden insanları sevmek, saymak yerine onları ezip kötülüyoruz? Neden yardım etmek varken insanları acılarıyla, sıkıntılarıyla baş başa bırakıyoruz? Sahi, bize ne oluyor? Nasıl bir toplum olmaya başladık? Neden kimse farkında değil? Gerçekten herkese o kadar çok soru sormak istiyorum ki! Neden yapıyoruz bunları?
İyi bir insan olmak çok mu zor? Ne olurdu siz de doğayı, insanları, çocukları, yaşlıları sevseydiniz? Küçük bir çocuk doğaya, etrafına zarar veriyor, büyüklerine saygısızlık ediyor “o daha küçük” deyip önemsemiyorsunuz. Biraz büyüyünce “o ergen normaldir” diyorsunuz. Yaşlanınca “o yaşlı, bunamış anlamaz” diyorsunuz. Hep göz ardı ediyorsunuz. Ne zaman duyarlı olacağız? Ne zaman bazı şeyleri önemsemeye başlayacağız?
Herkesin sıkıntısı var. Sorsanız en büyük dert sizde. Herkes kötü şeylerin hep kendi başına geldiğini zannediyor. Bir de şöyle düşünelim:
Kiminin derdi ailesine istediği şeyi aldıramamak; kiminin derdi yemek bulamamak. Kimisi “ailemi sevmiyorum” diye dolaşır; kimi, anne ve baba hasreti ile büyür. Kimisi “okula gitmeyeceğim” diye sızlanır; kimi okuyabilmek için canını dişine takar. Ve bu örnekler sonsuza kadar devam ediyor. Peki gerçekten en büyük dert kimin? Etrafa geniş çerçeveyle bakın. Bir şey olduğu zaman başkalarını da düşünün. Öncelik hep kendiniz olmasın. Bencil olmayın. Sizin yaşadığınız hayatı bile dileyen ne çok insan vardır, kim bilir? Biraz düşünmeniz yeterli. Ama üzülerek söylüyorum ki biz düşünmüyoruz. Bu durumda da düşünmediğimiz için kimseye yardım etmiyoruz. Bu kadar mı acizleştik?
Tamam, bu kadar olumsuzluklara rağmen hala güzel insanlar var desem? Evet, varlar. Hayata karşı dik duran, her şeyi seven insanlar hala var. Eskiden böyle miymiş? Herkes güvenilir, herkes saygılıymış. Keşke şimdi de öyle olsak değil mi? En azından o güzel insanlar sayesinde iyilik az da olsa hep olacak.